8:660
essentiam
formae,
et
formam
suam
ab
aeterno
retinet,
formam
hominis:
nec
confusam,
nec
imminutam,
nec
alteratam.
Obsecro
te,
id
omnipotentiae
Dei
tribuas,
ut
idealem
Ulam
animae
tuae
rationem,
quae
hominis
alicuius
formam
tibi
interne
refert,
possit
Deus
externe
in
aere
lucentem
et
visibilem
exhibere.
Hinc
sinc
materiali
corporatura
cognosces,
idealem
rationem
exhibitam,
hypostatice
subsistentem,
formam
hominis.
Formam
hominis
fulgorem
divinum,
qui
ut
homo
conspiciendus,
ut
homo
se
olim
exhibebat.
Nihil
horum
in
verbo
tu
agnoscis,
sed
procaciter
urges,
fuisse
realem,
distinctum,
invisibilem
filium,
actione
reali
genitum.
Sed
unde
hoc
probas?
[pag.
591]
Nec
iota
unum
habes,
quo
filium
alium
ab
homine
doceas.
Non
substantialiter
in
patre
filium
hominem
fuisse
dicimus,
non
tamen
realibus
tuis
motibus
et
punctis.
Naturalis
erat
Deo
scientia,
ut
speculo
relucentia,
naturaliter
referens,
substantialiter
et
primario
Christum
continens.
Naturalis
illa
relucentia-,
idea
naturalis,
et
per
se
prima
dici
potest,
ut
Christo
dicitur
εἶδος,
et
sicut
idea
est
mentis
ratio
λόγος.
Si
λόγον
in
Deo
dici
idealem
rationem
tibi
non
placet,
dicatur
sermo
repraesentans,
dicatur
cum
Paulo
relucentia,
fulgor,
splendor,
refulgentia.
Nullibi
sane
dicitur
esse
hoyoc,
seu
ratio,
quin
sit
idealis
ratio,
relucentia
rei
alterius.
Omnis
quoque
sapientia
est
naturalis
relucentia.
In
aeterna
Dei
luce
relucebat
Christus
gloriose,
ob
id
dictus
relucentia
gloriosa,
Hebr.
1.
Erat
Christus
in
Deo
prima
refulgentia,
prima
omnium
potentia,
omnia
continens
sapientia,
omnibus
in
creatione
suum
ordinem
praebens,
velut
ex
se
ipsa
scriptum
depromens.
In
verbo
erant
omnia
per
creationem
ex
invisibilibus
facta
visibilia,
et
verbum
ipsum,
antea
invisibile,
se
exhibuit
visibile:
prius
occulta
ratio,
deinde
manifestus
sermo.
Exstitit
lumen
de
lumine,
lumen
apparens
de
lumine
non
apparente.
Idea
Christi,
antea
imperceptibilis,
se
postea,
ut
corpus
verbi,
perceptibilem
exhibuit,
visibilem
et
tangibilem.
Spiritus
quoque
in
archetypo
divinus,
ut
spiritus
idea
imperceptibilis
exsistens,
post
creationem
se
perceptibilem
exhibuit,
et
omnia
implevit.
Ea
res
nullam
Dei
in
se
ipsum
arguit
realem
actionem,
aut
sufflationem,
sed
in
creaturas.
Quid
igitur,
inquies,
ante
creationem
agebat
Deus?
Id
ipsum,
quod
nunc
agit.
Sibi
iam
erant
omnia
praesentia,
et
creaturas
suas
iam
tunc
attingebat.
Sine
tempore
Deus
est
actus
aeternus,
in
creaturas
semper
agens.
Se
ipsum
autem
non
ita
immutabat,
ut
tu
cum
sophistis
illusus
intrinsecas
reales
actiones
et
derivationes
fingis.
Si
erat
ibi
actio,
erat
et
passio.
Ante
creationem,
si
Deum
in
se
ibi
consideres,
non
erat
eius
[pag.
592]
in
se
ipsum
actus
aliquis,
non
actio
aliqual)
realis.
Non
erat
spiratio
passiva,
non
res
aliqua
spirata.
Non
erat
1)
actus
aliquis.
|