[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:66  in  Christo,  qua  sumus  in  nobis  privati.  Nam.  in  hac  misera  humani  generis  conditione  prior  ordine  est  redemptio  quam  salus.  17.  Non  enim  misit.  Confirmatio  est  proximae  sententiae,  quia  non  frustra  Deus  huc  ad  nos  filium  suum  misit.  Atqui  non  venit  ut  perdat:  sequitur  ergo  proprium  esse  filii  Dei  officium,  ut  salutem  per  eum  consequantur  quicunque  crediderint.  Iam  non  est  quod  dubitet  quisquam  vel  anxie  laboret,  quomodo  mortem  possit  effugere,  quando  tenemus  hoc  esse  Dei  consilium,  ut  nos  ab  ea  Christus  eripiat.  Repetitur  iterum  mundi  nomen,  ne  quis  omnino  arceri  se  putet,  si  modo  fidei  viam  tenet.  Iudicare  hic  pro  damnare  ut  multis  aliis  in  locis  accipitur.  Quod  autem  se  venisse  negat  ad  damnandum  mundum,  in  eo  proprium  adventus  sui  finem  notat.  Quid  enim  opus  fuit,  Christum  ad  nos  perdendos  venire  qui  ter  quaterque  perieramus?  Nihil  ergo*  aliud  in  Christo  considerandum  quam  quod  Deus  pro  immensa  sua  bonitate  opitulari  nobis  voluit  ut  perditos  servaret,  et  quoties  nos  peccata  nostra  urgent,  quoties  Satan  ad  desperationem  sollicitat,  obiiciendus  est  hic  clypeus  Deum  nos  aeterno  exitio  nolle  opprimi,  quia  filium  suum  salutem  mundi  ordinavit.  Quod  autem  alibi  docet  Christus  se  in  iudicium  venisse,  quod  vocatur  petra  scandali,  quod  dicitur  positus  in  multorum  ruinam,  id  accidentale  est  vel,  ut  ita  loquar,  adventitium.  Qui  enim  oblatam  in  eo  gratiam  respuunt,  digni  sunt  qui  iudicem  experiantur  ac  tam  indigni  foedique  contemptus  ultorem.  Cuius  rei  in  evangelio  luculentum  specimen  apparet.  Nam  quum  proprie  sit  Dei  potentia  in  salutem  omni  credenti,  facit  multorum  ingratitudo  ut  illis  in  mortem  cedat.  Utrumque  optime  expressit  Paulus,  quum  se  in  promptu  habere  vindictam  gloriatur,  in  qua  omnes  suae  doctrinae  adversarios  conficiat,  postquam  impleta  fuerit  piorum  obedientia  (2.  Cor.  10,  6).  Perinde  enim  id  valet  ac  si  diceret,  destinari  praesertim  ac  primo  loco  evangelium  fidelibus,  ut  sit  illis  in  salutem:  sed  postea  non  impune  cessurum  incredulis,  qui  contempta  Christi  gratia  eum  mortis  autorem  habere  maluerint  quam  vitae.  18.  Qui  credit  in  eum,  non  condemnatur.  Quod.  toties  ac  tam  sedulo  inculcat,  extra  mortis  periculum  esse  omnes  fideles,  hinc  colligere  licet  quam  necessaria  sit  fiduciae  certitudo  et  stabilitas,  ne  perpetuo  trepident  ac  aestuent  conscientiae.  Iterum  ergo  pronuntiat,  nullam  manere  damnationem  ubi  crediderimus,  quod  etiam  infra  quinto  capite  fusius  exponet.  Praesens  tempus  hic  accipitur  loco  futuri  ex  consuetudine  linguae  hebraicae.  Vult  enim  fideles  a  metu  damnationis  securos  esse.  Proxima  sententia  Qui  vero  non  credit  ete,  significat  non  aliud  esse  remedium,  quo  mortem  quisquam  hominum  effugiat,  ac  si  diceret,  omnibus  qui  datam  in  Christi  5  66  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci