7:657  657  REFORMANDAE  RATIO.  658  ehiae,  mentio  nulla.  Quoties  ergo  citantur  libri  isti,  sciamus  ignoti  esse  scriptoris,  et  non  adeo  antiqui,  quod  et  stylus  ipse,  l)  et  argumentum  clare  demonstrat.  At  Chrysostomus  apostolis  fert  acceptum:  2)  nempe,  ut  alia  permulta,  quae  quum  vulgo  recepta  essent,  tamen  ignotae  erant  originis.  Damascenum  qui  legerunt,  si  unicam  habent  unciam  sani  iudicii,  non  multum  eius  autoritati  deferent.  Quis  nescit  puellis  infantibus,  quum  adhuc  a  nutricis  mamma  penderent,  veteres  eucharistiam  dare  solitoa?  3)  Atque  hunc  morem  procul  dubio  se  ex  traditione  apostolica  habere  putabant.  Hoc  Cyprianus,  Chrysostomo  et  Augustino  aliquanto  antiquior,  dixisset.  Perversum  tamen  fuisse  morem,  et  a  Christi  institutione  alienum,  testatur  haec  Pauli  sententia  (1  Cor.  11,  28):  Probet  se  ipsum  homo,  et  sic  de  pane  illo  [pag.  177]  edat,  et  de  calice  bibat.  Denique  posterior  aetas  non  immerito  correxit.  Quid  igitur  ex  falso  traditionis  nomine  fucum  isti  faciunt  moderatores,  quum  in  simili  causa  satis  ostendant,  quod  volunt  esse  sacrosanctum,  sibi  pluma  esse  levius?  Sed  quorsum  He  divinare  attinet?  Exstant  apostolorum  scripta,  quae  copiose  et  aperte  quidquid  in  doctrina  pietatis^^rat  cognitu  necessarium  complectuntur.  Quin  et  de  mortuis  interdum  ex  professo  loquuntur.  Pro  ipsis  orare,  nusquam  praecipiunt.  Quum  Thessalonicenses  hortatur  Paulus  (1  Thess.  4,13),  ut  luctum  in  morte  suorum  temperent,  consolationes  adhibet,  quas  sciebat  ad  hanc  rem  maxime  appositas.  Precum  nullus  sermo,  qui  maxime  fuisset  opportunus,  si  pro  mortuis  precari  liceret.  Ad  Corinthios  scribens  argumenta  omnia  colligit,  quibus  animas  probet  a  morte  esse  superstites.  Hoc  nondum  adducit,  quod  fuisset  alioqui  validissimum:  ecclesiam  pro  mortuis  non  frustra  orare.  Pro  quibus  ordinarias  preces  velit  in  ecclesia  concipi,  Timotheum  admonet  (i  Tim.  2,  1).  De  mortuis  illic  quoque  silentium.  Quod  si  precibus  nostris  hodie  indigent  mortui,  maior  sub  lege  foit  earum  necessitas.  Atqui  scriptura,  quum  et  luctum  et  sepulturam  et  alia  quaedam  in  speciem  minuta  accurate  referat,  verbum  de  precibus  nullum  facit.  Cui,  obsecro,  credibile  erit,  spiritum  sanctum  quod  praecipuum  erat,  oblivisci,  dum  levioribus  insistit?  Hinc  sane  hominibus  non  contentiosis  liquebit,  rem4)  fuisse  prophetis  et  apostolis  incognitam.  Sed  enim  scripturam  quoque  opponunt  mediatores  :  quia  praecipiat  apostolus,  orare  alios  pro  aliis,  [pag.  178]  Si  quis  esset  apud  eos  Dei  timor,  si  qua  valeret  religio,  si  quis  vigeret  conscientiae  sensus,  1)  et  non  adeo  .  .  .  .  ipse  deest  in  ed.  calv.  germ.  2)  Add.  assavoir  que  la  facon  de  prier  pour  les  trespassez  est  venue  des  Apostres.  3)  Add.  Et  pour  mieux  monstrer  que  vaut  ce  tiltre  de  tradition  Apostolique  i'allegueray  un  exemple  a  ce  propos.  4)  le  Memento  de  la  Messe.  Calvini  opera.  Vol.  VII.