8:653
653
EPISTOLAE
AD
CALVINUM.
654
vere
daemoniorum
spiritus,
a
quibus
occupati
tenentur,
qui
bestiae
trinitatem
agnoscunt.
Orbem
hi
tres
spiritus
concitant,
contra
agnum
immaculatum
Iesum
Christum,
filium
Dei,
Apoc.
16.
Falsi
ergo
sunt
trinitariorum
invisibiles
dii,
adeo
falsi,
sicut
dii
Babyloniorum
:
quum
praesertim
dii
illi
in
Babylone
colantur.
Vale.
EPISTOLA
TERTIA.
Saepius
ego
te
monui,
ne
illud
trium
rerum
monstrum
tantum,
et
tam
impossibile,
in
Deo
tu
admittas,
nullis
bene
intellectis
scripturis
probatum.
Hac
tamen
ratione
tu
moveris,
quod
Deus
ab
aeterno
dicitur
pater:
item
quia
patriarchae
dicebantur
filii
Dei,
1)
ratione
incorporei
illius
iam
tunc
exsistentis
filii.
Levissimae
sunt
hae
rationes,
ad
tantum
in
Deo
monstrum
inducendum.
Ad
primam
ego
clare
[pag.
582]
docui,
seclusa
in
Deo
temporum
ratione,
eum
semper
dici
patrem,
et
ab
aeterno
filium
hunc
generare,
in
quo
et
patres
antiqui
spem
habuerunt.
Hinc
secunda
ratio
diluitur,
imo
ut
insulsissima
reprobatur.
Nam
filiatio
illius
secundae
invisibilis
rei
nihil
habet
nobiscum
commune,
ut
eius
ratione
dicamur
filii.
In
homine
Christo
est
vera
filiatio,
hominibus
communicata.
Quod
in
patriarchis
fuerit
filiatio
Christi,
fuit
umbra
Futurorum,
sicut
erat
illis
spes
futuri
Christi.
Deus
dicebat,
se
fore
patrem,
et
nos
fore
filios,
tunc
in
umbra,
nunc
in
veritate.
Deus
erat
pater
personaliter,
sicut
erat
in
eo
persona
filii.
Erat
pater
realiter,
ratione
ipsius
hominis
Iesu
Christi,
sine
tempore
sibi
iam
praesentis,
et
ab
eo
aeternaliter
geniti:
sicut
si
tu
ab
aeterno
spirasses
ad
prolem
aliquam,
et
mulier
eam
nunc
pareret.
Hinc
dicitur
Christus
secundum
spiritum
esse
filius
Dei,
quia
est
per
spirationem
Dei
genitus,
et
spirituali
divina
ratione
productus.
Grave
tibi
est
concedere,
hominem
Christum
esse
ex
Deo
genitum.
At
nos
sumus
ex
Deo
geniti,
Ioan.
1.
An
simili
ratione,
an
sublimiore,
est
ille
ex
Deo
genitus?
Certe
sublimiore
et
ab
aeterno.
Imponis
mihi,
quod
sermonem
ego
dixerim
in
creatione
coepisse,
quando
Deus
sententiam
de
creando
mundo
protulit,
quasi
tunc
exstiterit
sermo
prolationis
ad
Christi
generationem.
Ego
aeternitatem
sermonis,
seu
rationis
divinae,
ubique
doceo,
Christi
relucentiam
aeternam,
futuri
hominis
personam,
et
substantiam,
ut
in
ea
facie
videatur
Deus.
Exstitit
quidem
sermo
in
creatione,
et
exivit
se
manifestans,
exivit
postea
varie
ad
prophetas.
In
incarnatione
latius
exivit,
et
generationem
totam
consummavit.
Mysterium
magnum
est,
et
donum
Dei
1)
Dei
om.
|