7:652
Dei
fundata.
Nunc
ostendant,
ubi
nos
doceat
spiritus
ullius
vel
prophetae
vel
apostoli
vel
martyris
patrocinium
Deo
opponere.
Hoc
principium
semper
teneamus,
nos
non
recte
orare
nisi
praeeunte
Dei
verbo.
Si
ergo
sanctorum
intercessionem,
quam
non
dictavit,
illi
ingerimus,
profana
nostra
oratio
est.
Audiamus
quid
contra
mediatores.
Rationi
consentaneum
esse
dicunt,
ut
pro
nobis
orent
sancti,
qui
Deo
extra
mundum
vivunt:
teneri
enim
ipsos
Iacobi
praecepto:
Orate
pro
invicem,
alii
pro
aliis
(Iac.
5,
16).
Atqui,
hactenus
putaveram,
epistolam
hanc
vivis
scriptam
esse,
non
mortuis.
Hoc
certe
acumine
neminem
ferient,
nisi
valde
obtusum.l)
Eos
hortatur
Iacobus,
qui
non
doctrina
modo
sed
fratrum
quoque
precibus
sub
carnis
infirmitate
laborantes
indigent.
In
quo
numero
non
sunt
iam
apostoli
aut
martyres
suis
certaminibus
perfuncti:
cursum
enim
fidelium
morte
absolvi
Paulus
testatur
(2
Tim.
4.
7).
Sed
par
est
eos
nostris
malis
condolescere.
ITnde
etiam
et
pro
nobis
apud
Deum
intercedere
sequitur:
quia
nec
voluntas
illis
deest,
nec
facultas.
Respondeo,
nimis
curiose
facere
eos,
qui
de
mortuorum
statu
divinant,
quod
nullo
scripturae
testimonio
proditum
est.
Temere
vero
facere
eos,
qui
affirmant.
Rogandi
sunt
moderatores
nostri
unde
illis
revelatum
fuerit,
vivorum
necessitatibus
conscios
esse,
quos
ab
eorum
societate
mors
separavit.
Verba
Pauli
sunt
apud
Lucam,
Davidem
quum
aetati
suae
serviisset
esse
mortuum
(Act.
13,
36).
Quibus
subindicat,
non2)
ministrare
nunc
a
[pag.
170]
morte
sua
posteris.
Quin
regni
Dei
complementum
expetant,
quicunque
sunt
ex
Christi
corpore,
non
nego
:
sed
illis
affectus
tribuere
nostris
similes,
quasi
omnia
cernant
quae
in
mundo
geruntur,
temerarium
est,
nisi
claris
scripturae
testimoniis
monstretur.
Sed
hoc
quoque
urgent
moderatores.
Oniam
enim
adducunt
et
Ieremiam
qui
mortui
pro
salute
populi
protendunt
ad
Deum
manus.
Id
Iudam
Maccabaeum
somniasse
narrat,
fateor,
secundus
Maccabaeorum
liber:
sed
quantum
fidei
mereatur
Iudae
somnium,
unde,
quaeso,
statuemus?
Veniam
deprecatur
historiae
illius
scriptor,
si
quid,
hominum
more,
minus
commode
scribendo
deliquerit.
Detur
ergo
illi,
quam
petit,
venia:
modo
ne
quem
secum
errare
cogat.
Nobis
autem
qualiacunque
hominum
scripta
discernere
liceat
a
certis
Dei
oraculis.
Scire
tamen
velim,
cur
non
Oniae
et
Ieremiae
patrocinium,
quod
sibi
ex
scriptura
notum
esse
iactant,
potius
commendent
moderatores,
quam
Petri,
vel
Pauli,
de
quo
nihil
tale
proditum
est.
Atqui,
post-
1)
Ceste
subtilite
qu'ilz
ameinent
est
trop
lourde
pour
toucher
des
espritz
aiguz.
Il
faudra
donc
que
ilz
les
trouvent
fort
espais
pour
rencontrer.
2)
Non
mendose
om.
Beza
et
Amst
|