45:65
65
MATTH.
I.
66
braico
verbo
hiphil
jW'in,
quod
servare
significat.
Hebraice
quidem
aliter
pronuntiatur,
nempe
Iehoschua:
sed
evangelistae,
quum
graece
scriberent,
receptum
loquendi
usum
sequuti
sunt.
Nam
graeci
interpretes
tam
apud
Mosen,
quam
in
aliis
libris
transtulerunt
'ITJGOOV.
QUO
iterum
coarguitur
eorum
inscitia,
qui
nomen
Iesu
a
Iehova
detorquent
potius
quam
derivant:
ducunt
enim
illi
pro
magno
absurdo,
si
sacrum
hoc
nomen
commune
mortalis
quispiam
homo
habeat
cum
filio
Dei,
ac
tragice
exclamant,
nunquam
passurum
fuisse
Christum,
sic
nomen
suum
profanari.
Quasi
vero
non
sit
in
promptu
antistrepbon,
illis
hominibus
nomen
Iesu
non
minus
quam
Iehoschua
fuisse
commune.
Nunc
quia
satis
constat,
filium
Dei
sub
voce
Iesu
nobis
commendari
salutis
autorem,
propius
excutiamus
angeli
verba.
Salvum,
inquit,
faciet
populum
suum
a
peccatis.
Primo
tenendum
est,
perditos
in
se
ipsis
esse,
quibus
servandis
mittitur
Christus:
nominatim
autem
vocatur
ecclesiae
servator.
Si
in
morte
et
interitu
demersi
sunt,
quos
sibi
Deus
coniunxit,
donec
vitam
illis
restituat
Christus,
quid
de
extraneis
dicendum
erit,
quibus
nulla
unquam
affulsit
spes
vitae?
quare
statuendum
est,
totum
genus
humanum
exitio
addici,
dum
in
Christo
includitur
salus.
Verum
notanda
simul
est
exitii
causa:
neque
enim
nos
coelestis
iudex
temere
et
abs
re
maledictos
esse
pronuntiat.
Testatur
ergo
angelus,
nos
periisse,
ac
teneri
sub
misera
damnatione
oppressos,
quia
peccatis
nostris
alienati
sumus
a
vita.
Unde
nobis
ostenditur
naturae
nostrae
corruptio
et
pravitas:
nam
si
ad
iuste
vivendum
quispiam
esset
integer,
posset
Christo
liberatore
carere.
Atqui
omnes
ad
unum
indigent
eius
gratia:
sequitur
ergo,
peccati
esse
servos,
veraque
iustitia
destitui.
Hinc
rursum
colligimus,
qualis
sit
Christo
servandi
modus
vel
ratio:
nempe
quia
nos
a
peccatis
liberat.
Duae
porro
sunt
liberationis
huius
partes:
nempe
quod
peracta
expiatione
gratuitam
veniam
nobis
affert,
qua
exempti
a
reatu
mortis
reconciliemur
Deo:
deinde
quod
spiritu
nos
suo
sanctificans
a
Satanae
tyrannide
vindicat,
ut
iustitiae
vivamus.
Quare
non
vere
agnoscitur
servator
Christus,
donec
fide
amplecti
discamus
gratuitam
peccatorum
remissionem,
et
nos
coram
Deo
iustos
censeri
sciamus,
quia
absoluti
sumus
a
reatu:
deinde
spiritum
iustitiae
et
rectitudinis
ab
eo
petamus,
omni
et
operum
et
virtutis
nostrae
fiducia
vacui.
Christi
populum
procul
dubio
angelus
nominat
Iudaeos,
quibus
in
caput
et
regem
ordinatus
erat:
sed
quia
inserendae
paulo
post
erant
gentes
in
genus
Abrahae,
extenditur
haec
salutis
promissio
promiscue
ad
omnes,
qui
fide
in
unum
ecclesiae
corpus
coalescunt.
22.
Hoc
totum
factum
est.
Inscite
nugantur
et
pueriliter,
qui
contendunt
filio
Dei
ideo
impositum
Calvini
opera.
Vol.
XLV.
|