39:65
65
IN
IEREMIAM.
CAP.
XXXIII.
QQ
Christo,
hanc
rationem
nunc
sequitur
Ieremias,
ut
vidimus
etiam
aliis
locis,
praesertim
cap.
23
ex
quo
repetitur
hoc
vaticinium.
Promiserat
ergo
Deus
populum
fore
reducem:
deinde
promiserat
se
fore
ita
propitium,
ut
populum
ipsum
incolumem
tueretur.
Iam
adiungit,
Diebus
illis,
et
tempore
illo
excitabo,
germinare
faciam.
Nam
33.
cap.
ponitur
illud
verbum
TlDpn
surgere
faciam
:
hic
autem
germinare
faciam
Davide
germen:
illic
legitur
germen
iustum
pntf
PiDS,
sed
eodem
sensu.
Cur
de
semine
Davidis
nunc
loquitur
propheta:
non
est
sermo
abruptus
sed
quia
semper
animi
fidelium
vacillassent,
nisi
Christo
in
medium
proposito,
in
quo
aeternum,
et
inviolabile
Dei
foedus
fundatum
est
Atqui
non
poterant
concipere
ullum
gratiae
Dei
gustum,
nisi
cognoscerent
se
fuisse
ab
ipso
gratis
electos.
Adoptio
igitur
ipsa
fuit
fundamentum
foederis,
deinde
Christus
ipse
fuit
arra
et
pignus
tam
foederis
quam
adoptionis
gratuitae.
Hinc
fit
ergo,
ut
propheta,
dum
vult
obsignare
suum
vaticinium,
iubeat
fideles
in
Christum
aspicere.
Ponit
autem
dies
illos
et
tempus
illud,
quia
ut
dicitur
in
proverbio,
Etiam
celeritas
mora
est
ubi
ardemus
aliquo
desiderio.
Iam
poterat
longior
mora
afferre
taedium
Israelitis.
Ergo
ut
se
ipsos
non
praecipitent
nimia
festinatione,
ponit
dies
illos,
et
tempus
illud,
nempe
si
differat
Deus
ut
ipsi
quoque
se
ipsos
cohibeant,
Faciam,
inquit,
germinare
Davidi
germen
iustum.
Non
dubium
est
quin
hic
locus
debeat
intelligi
de
Christo.
Scimus
hoc
fuisse
satis
tritum
apud
Iudaeos,
quoties
prophetae
illis
pollicebantur
germen
istud
Davidis,
se
revocari
ad
Christum.
Fuit
ergo
haec
ratio
docendi
familiariter
Iudaeis
cognita:
imo
prophetae
interdum
nominant
Davidem
ipsum,
non
autem
filium
eius:
Suscitabo
Davidem.
David
autem
erat
mortuus,
et
cadaver
eius
erat
in
cineres
ac
pulverem
redactum
:
sed
sub
eius
persona
designant
prophetae
Christum.
Ergo
quantum
ad
hunc
locum
spectat.
Iudaei
prodent
suam
impudentiam
cum
magno
ludibrio,
si
tergiversentur,
et
conentur
trahere
locum
hunc
alio
quam
ad
Christum.
Hoc
posito,
si
quis
sciscitetur
nunc
a
Iudaeis,
quomodo
completa
fuerit
haec
prophetia,
necesse
est
ipsos
agnoscere
exhibitum
fuisse
Christum,
vel
abrogare
omnem
fidem
tam
Ieremiae
quam
Deo.
Certum
enim
est
Ieremiam
hic
celebrare
gratiam
liberationis
hoc
maxime
nomine,
quia
paulo
post
venturus
erat
redemptor.
Nam
reditus
ille
in
patriam
qualis
fuit
per
se?
Scimus
Iudaeos
etiam
inter
prima
exordia
fuisse
miseros
:
quanquam
tunc
maxime
floruit
eorum
felicitas,
tandem
fuerunt
crudeliter
tractati
sub
Antiocho
et
aliis
regibus
Syriae:
fuerunt
omnibus
impiis
semper
expositi,
ut
pro
libidine
ipsos
diriperent
ac
vexarent.
Ergo
toto
illo
tempore
quod
praecessit
Christi
adventum,
non
praestitit
Deus
quod
pollicitus
fuerat
per
Iere-
Calvini
opera.
Vol.
XXXIX.
|