7:649
649
REFORMANDAE
RATIO.
650
in
cruce
sacrificium,
aeternam
redemptionem
peperit
:
mentiuntur
certe,
qui
se
hodie
adhuc
sacrificare
redimendi
causa
profitentur.
Hic
commoda
interpretatione
nobis
satisfieri,
hoc
est,
oculos
perstringi
volunt
mediatores.
Fatebuntur
uno
Christi
sacrificio
redemptos
esse:
sed
hoc
modo
nobis
illius
gratiam
applicari.
Sed
hunc
fucum
iam
ante
satis
abstersi,
imo
ad
vivum
eraditur
uno
apostoli
verbo,
quum
legis
sacrificia
negat
paria
fuisse
tollendis
peccatis,
quia
saepius
repeterentur:
et
nos
hac
nota
discernit
a
patribus,
quod
apud
illos
quotannis
fieret
peccatorum
commemoratio
(Hebr.
10,
1).
Certe
et
nos
assidue
peccata
nostra
confiteri
decet,
nec
aliter
ea
deprecari
possumus,
quam
sacrificii
recordatione.
Itaque
non
aliter
intelligi
locus
ille
potest,
quam
hoc
constituto
discrimine,
quod
tunc
quidem
ad
testandam
peccatorum
expiationem,
visibile
sacrificium
adhibebatur:
hodie
non
item,
ex
quo
veritas
ipsa
signorum
fuit
exhibita.
Denique,
qui
offerri
hodie
Christum
fingunt
pro
animarum
salute,
morte
eius
expiata
fuisse
peccata
Deumque
hominibus
reconciliatum
fuisse
negant.
An
vero
nos
huic
blasphemiae
subscriberemus,
quae
proprium
mortis
Christi
munus
ad
humanam
actionem
transscribit?
Tunc
vero
nos
merito
Christus,
tanquam
perfidos
ac
foedifragos,
tanti
beneficii
participatione
abdicet,
si
unico
aeternoque
[pag.
165]
suo
sacrificio
eiusmodi
adminicula,
quae
nunquam
vel
instituit
vel
probavit,
subrogari
taciti
sinamus.
Quam
vero
congruenter
postea
rogatur
Deus
in
canone,
ut
hostiam
carnis
ac
sanguinis
Christi
gratam
habeat,
sicut
Abelis
Abrahaeque
sacrificia,
iubeatque
per
manus
angeli
perferri
in
sublime
altare
suum.
En
pietas,
quum
vix
eodem
filium
Dei
honore
dignantur,
quo
pecudes.
Quid
enim
precantur?
Ut
patri
Christus
instar
arietis
illius
quem
immolavit
Abraham
placeat.
Saltem
in
eo
minime
canonicus
est
canon,
quod
umbram
veritatis
regulam
facit,
gratiam,
qua
pollet
Christi
sacrificium,
ad
eam
quae
pecuariis
victimis
suberat
exigendo.
Caeterum
obtendant
quidquid
libuerit.
Sed
nos
qua
conscientia
in
tam
foedam
Christi
contumeliam,
ut
fere
posthabeatur
brutis
animalibus,
consentiemus?
Non
est
praeterea
auctarium
istud
negligendum,
si
nihil
in
canone
mutetur,
orandi
pro
papa
nostro
Paulo
tertio,
')
nobis
necessitatem
iniungi.
Ergone,
dum
apparemus
in
Dei
conspectum,
ubi
cor
se
totum
quodammodo
effundere
debet,
patrem
nominemus
eum,
qui
omnium
filiorum
Dei
crudelissimus
est
carnifex?
Eum
fateamur
esse
pastorem,
qui
ad
mactandas
et
vorandas
Christi
oves,
princeps
est
latronum
ac
luporum?
Ei
primum
in
ecclesia
locum
assignemus,
qui
non
ab
ea
tantum
est
alienus,
sed
infestissimus
quoque
est
1)
Gallus
pro
nomine
habet:
en
l'appellant
nostre
sainct
pere.
|