7:648  suum  sacrificium  nescientes,  temere  addiderunt  corpus  et  sanguinem.  Hanc  inscitiam  melius  patefacit,  quod  paulo  post  attexunt:  1)  Per  quem  haec  omnia  semper  bona  creas,  sanctificas,  benedicis.  Certe  haec  oratio,  utcunque  torqueatur,  sacramento  aptari  nequit.2)  Quae  sunt  igitur  bona,  quae  Deus  quotidie  nobis  creat,  nisi  quae  quisque  piorum  ex  suis  facultatibus  confert  in  usum  pauperum?  Hanc  enim  fuisse  olim  oblationes  consecrandi  formulam,  [pag.  163]  ex  Arausicani  concilii  decreto  apparet:  Offerimus  tibi  Domine,  quae  de  manu  tua  suscepimus.  Quibus  obsecro  glossis  se  extricabunt,  quin  hic  turpissimae  halluchlationis  convicti  teneantur?  Levicula  sunt  ista:  nec  alium  in  finem  a  me  attinguntur,  nisi  ut  omnes  intelligant,  nullas  esse  tam  putidas  ineptias,  quas  non  pervicaciter  defendant  histriones  isti,3)  qui  mediatorum  personam  induerunt.  Nunc  pergamus  ad  magis  seria.  Corpus  et  sanguinem  filii  Dei  missarius  sacerdos  in  sacrificium  se  offerre  dicit.  Actio  est  prorsus  divina,  ad  quam  nemo,  nisi  coelitus  vocatus,  ingerere  se  debet.  Nam  quum  de  legitimo  sacerdotio  disputat  apostolus  (Hebr.  5,  4),  nulli  tantum  honorem  concedit,  nisi  cui  Deus  contulerit.  Ut  ipsum  quoque  Christum  dicat  oportuisse  patris  vocatione  4)  institui.  Si  perperam  ac  praeter  ius  et  fas  sibi  honorem  usurpat,  qui  sacerdotio  fungitur  non  vocatus  a  Deo,  nunc  ostendant  sacrifici  missales,  quo  Dei  mandato  Christum  offerre  ausint.  Tota  apostoli  disputatio  in  epistola  ad  Hebraeos,  a  septimi  capitis  initio  ad  finem  usque  decimi,  duobus  his  cardinibus  versatur:  Christum  unum  fuisse  idoneum  qui  se  offerret:  deinde  unica  oblatione  perfunctum,  quae  perpetuo  vigeat.  Hanc  sibi  habere  videntur  bellissimam  argutiam,  qua  effugiant:  dum  idem  se  hodie  offerre  sacrificium  iactant,  quod  semel  Christus  obtulit  :  non  novum  aut  diversum  introducere.  Sed  quum  scriptura  et  soli  Christo  vindicet  offerendi  munus,  et  semel  testetur  obtulisse,  nihil  illo  cavillo  identitatis,  ut  ita  loquar,  proficiunt  :  nam  interea  ad  se  rapiunt,  quod  [pag.  164]  solius  est  Christi:  et  quod  semel  peractum  fuit,  quotidie  millies  iterant.  Addit  canon  id  fieri  pro  redemptione  animarum.  At  reclamat  apostolus,  qui  tradit  Christum  in  coelos  ascendisse,  aeterna  redemptione  parta  (Hebr.  9,12).  Si  oblatum  1)  quand,  en  parlant  a  Dieu,  ilz  disent:  Par  nostre  Seigneur  Iesus  tu  crees  etc.  2)  Hic  Gallus  inserit  sequentia  :  Que  signifie  aussi  ce  mot  de  Tous,  et  ce  mot  de  Tousiours,  et  ce  mot  de  Creer  et  de  Beneir?  On  voit  bien  qu'il  est  parle  des  viandes  communes  et  de  tout  ce  que  Dieu  distribue  aux  hommes  pour  leur  nourriture.  Il  estoit  donc  dit  en  la  priere  ancienne  que  Dieu  creoit  iournellement  les  biens  etc.  3)  que  ces  basteleurs  qui  contrefont  les  appointeurs  ne  vueillent  excuser  comme  en  iouant  de  passe-passe.  4)  invocatione  Bez.  Amst