7:644  hic  sub  sacrificii  nomine  Dei  cultum,  quid  de  nihilo  argutari  prodest?  Mos  hic  prophetis  perquam  familiaris  est,  ut,  sicut  illis  somnia  et  visiones  Dei  notitiam  significant,  ita  templum,  altare,  suffitus,  et  sacrificia  accipiant  pro  cultu  Dei.  Hinc  autem  nata  isthaec  loquendi  ratio,  quod  doctrinam  suo  saeculo  accommodabant,  quo  scimus  involutum  talibus  caeremoniis  fuisse  Dei  cultum.  Denique,  eiusmodi  loquutiones  quum  legis  paedagogiam  sapiant,  elicienda  nobis  inde  spiritualis  veritas,  quae  sola  ad  nos  pertinet.  l)  Iam  satis  superque  apparet  calumniose  citari  Malachiam,  quasi  de  missa  vaticinetur,  quum  nihil  minus  cogitaverit.  Nec  veterum  sententias  moror  quas  ad  obruendam  veritatem  huc  congerunt  moderatores.  Solenne  est  nebulonibus  istis,  quidquid  vitiosum  in  patribus2)  legitur,  corradere:  ac  si  quis  solam  auro  neglecto  scoriam,  et  abiectis  granis  quisquilias  studiose  [pag.  157]  legeret.  Quum  ergo  obiiciunt  locum  Malachiae  sic  ab  Irenaeo  exponi:  oblationem  Melchizedec  sic  tractari  ab  Athanasio,  Ambrosio,  Augustino  et  Arnobio,  3)  breviter  responsum  sit,  eosdem  illos  scriptores  alibi  quoque  panem  interpretari  Christi  corpus  :  sed  ita  ridicule  ut  dissentire  nos  cogat  ratio  et  veritas.  Nam  inducit  Ieremias  impios  qui  adversus  eum  conspiraverant  ita  loquentes  :  Mittamus  lignum  in  panem  eius  (11,19).  Perinde  hoc  valere  notum  est,  ac  si  dixisset:  Strangulemus  eum  pane  suo,  vel  aliquid  simile.  Veteres  hoc  ad  Christum  trahunt,  et  allegorice,  ut  dixi,  panem  interpretantur  corpus  quod  ligno  fuit  affixum.  Desinant  ergo  boni  moderatores  veterum  sententiis  pugnare  in  mala  causa.4)  Iam  ante  ostendi,  quo  sensu  dicatur  Melchizedec  obtulisse  panem.  Res  clara  est.  Deinde  silentium  apostoli  vice  probationis  esse  nobis  debet:  quia  nunquam  praetermisisset  quod  tam  apposite  dicturus  erat,  siquidem  potuisset  vere  dici.  Non  est  ergo  quod  vel  Ambrosium,  vel  alium  quempiam  ex  tota  veterum  cohorte  acutius  vidisse  putemus,  quam  ipsum  apostolum:  nisi  tantum  illis  perspicaciae  tribuere  libet,  ut  mysterium  cognoverint,  quod  spiritum  Dei  per  os  apostoli  loquentem  fugit.  Quum  omnibus  in  causis  colenda  est  ingenuitas,  tum  vero,  quum  de  religione  agitur,  callide  aut  etiam  dissimulanter  agere,  fas  non  est.  Adversarii  nostri,  quoniam  nos  Dei  verbo  armatos  vident,  hinc  1)  Mos  hic  .  .  .  .  pertinet.  Versio  gallica  simpliciter  habet:  Or  ceste  facon  de  parler  est  procedee  de  ce  que  les  Prophetes  aecommodoyent  la  doctrine  a  leur  temps  auquel  regnoyent  les  ceremonies.  Brief,  puis  que  telles  facons  de  parler  sentent  les  ombres  de  la  Loy  et  les  figures  anciennes,  il  nous  en  faut  retirer  la  verite  spirituelle.  2)  en  tous  les  escrivains  et  principalement  aux  docteurs  de  l'Eglise.  3)  Arnobiuin  om.  Gallus.  4)  qu'ilz  ne  nous  facent  pas  si  grand  sive  de  l'autorite  des  anciens  etc.