9:64
fateor.
Quod
etiam
in
hac
controversia
quaeri
negat
quid
hic,
vel
ille
somniet,
nec
conscientiis
satisfieri
per
hominum
commenta,
donec
certa
et
indubia
constet
veritas,
assentior.
Quod
certam
aliquam
definitionem
requirit,
in
qua
consistat
fides,
non
repugno.
Hanc
igitur
nobis
ostendant
severi
isti
vel
potius
morosi
censores,
quibus
omnis
interpretatio
fastidio
est.
Urget
literalem
sensum,
quod
panis
vere
et
naturaliter
sit
corpus
Christi.
Sed
dum
vicissim
urgentur,
sitne
corpus
proprie
panis,
praecisum
illum
et
inflexibilem
rigorem
temperant,
[pag.
40]
corpus
dari
sub
pane
vel
cum
pane.
Et
certe
nisi
hoc
concederent,
calix
ex
quacunque
fabricatus
esset
materia,
sanguis
Christi
esset.
Quum
ergo
sibi
dicere
permittant
Christi
corpus
pane
comprehendi
non
secus
ac
vinum
cantharo,
qui
fit
ut
studium
quaerendae
commodae
interpretationis
tantopere
eorum
bilem
exasperet?
Nam
quod
in
verbis
uniformem
a
Paulo
et
evangelistis
rationem
teneri
asserit,
quid
tam
pueriliter
mentiri
iuvat?
Quanto
longius
distent*
sanguis
et
testamentum
in
sanguine,
quam
signum
et
symbolum,
monere
supervacuum
est.
Westphalus
autem,
quem
in
sanguine
et
testamento
uniformitas
delectat,
quam
multiplici
gustu
sit
praeditus
ostendit,
ad
signi
et
symboli
dissonantiam
nauseans.
Cautius
tamen
loqui
iam
incipit,
se
in
rebus
et
sententiis,
non
in
verbis
dissidium
reprehendere
affirmans.
Ego
autem,
quia
sanis
lectoribus
conspicuum
esse
confido,
distorte
varios
loquendi
modos,
qui
ad
usum
et
finem
coenae
demonstrandum
tendunt,
mutilari
et
discerpi,
non
longius
insisto.
Addit
me
clara
veritate
victum
fateri
rerum
contrarietatem.
Quibus
autem
verbis?
[pag.
41]
nempe
quia
dixerim
nostros
homines
dum
quaestionem
perplexam
et
obscuram
agitant,
quamvis
non
discrepent
re
ipsa,
praebere
repugnantiae
speciem.
En
digna
theologo
sinceritas,
quae
inter
profanos
rhetores
frigidae
ac
putidae
cavillationis
notam
non
effugeret.
Nam
quod
postea
iocatur
singulos
prophetico
spiritu
fuisse
afflatos,
dum
hanc
causam
initio
aggressi
sunt,
fruatur
sua
dicacitate
potius
quam
ut
me
refellendis
suis
dicteriis
occupet.l)
Quod
autem
apud
eum
sequitur,
me
circumspicere
de
alio
effugio,
dum
obiicio
quidquid
obiter
dictum
fuit,
ac
si
plena
esset
definitio,2)
calumniose
ipsum
arripere,
cur
recitet
non
video,
nisi
ut
se
bis
ridendum
propinet.
Estne
hoc
effugium,
quod
ipse
imprudens,s)
si
ei
creditur,
omnium
oculis
subieci?
Cui
enim
obscura
est
in
lacerandis
sententiis
eius
malignitas?
Atque
ut
exempla
quae
nuper
attigimus
praeteream,
cui
persuadeat
quod
de
ecclesiae
societate
dictum
est
plenae
1)
Faime
mieux
qu'il
s'esgaye
en
ses
gaudisseries
que
non
pas
qu'il
m'amuse
a
refuter
ses
brocards.
2)
comme
si
on
vouloit
traicter
les
choses
pleinement
3)
sans
y
penser.
|