[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:64  humanum  quod  amat  perire  nolit.  Atque  hic  ordo  diligenter  notandus  est.  Ubi  enim  de  salutis  nostrae  origine  agitur,  ut  ingenita  est  naturae  nostrae  impia  ambitio,  statim  obrepunt  diabolicae  imaginationes  de  propriis  meritis.  Deum  ergo  nobis  ideo  propitium  esse  fingimus,  quia  dignos  iudicaverit  quos  respiceret.  Atqui  scriptura  ubique  meram  et  simplicem  eius  misericordiam  extollit,  quae  merita  omnia  aboleat.  Neque  aliud  sibi  volunt  Christi  verba,  quum  in  Dei  amore  causam  statuit.  Nam  si  altius  conscendere  libeat,  spiritus  per  os  Pauli  ianuam  obserat,  amorem  hunc  docens  in  proposito  voluntatis  eius  fundatum  esse  (Ephes.  1,  5).  Et  certe  non  obscurum  est  ita  loquutum  esse  Christum,  ut  homines  a  respectu  sui  ad  solam  Dei  misericordiam  traduceret.  Nec  Deum,  quia  aliquid  in  nobis  tanto  beneficio  dignum  animadverterit,  ad  nos  liberandos  inductum  pronuntiat,  sed  liberationis  gloriam  in  solidum  assignat  eius  amori.  Idque  ex  contextu  melius  etiamnum  patet.  Datum  enim  esse  hominibus  filium  subiicit  ne  pereant.  Unde  sequitur,  donec  perditos  ope  sua  dignetur  Christus,  omnes  esse  aeterno  exitio  destinatos.  Hoc  etiam  Paulus  ex  temporis  circumstantia  demonstrat  (Rom.  5,  10):  quia  scilicet  dilecti  fuimus,  quum  adhuc  inimici  essemus  per  peccatum.  Sane  ubi  regnat  peccatum,  nihil  inveniemus  praeter  iram  Dei,  quae  mortem  secum  trahit.  Sola  igitur  misericordia  est,  quae  nos  Deo  reconciliat  ut  simul  restituat  in  vitam.  Videtur  tamen  hic  modus  loquendi  cum  multis  scripturae  testimoniis  pugnare,  quae  primum  divini  erga  nos  amoris  fundamentum  in  Christo  ponunt,  extra  ipsum  vero  ostendunt  Deo  nos  esse  exosos.  Sed  memoria  tenendum  est  quod  iam  prius  admonui,  arcanum  amorem  quo  nos  apud  se  complexus  est  coelestis  pater,  quia  ex  aeterno  eius  proposito  manat,  omnibus  aliis  causis  superiorem  esse:  gratiam  vero  quam  nobis  testatam  esse  vult,  et  qua  in  salutis  fiduciam  erigimur,  a  reconciliatione  per  Christum  parta  incipere.  Nam  quum  necesse  sit  illi  peccatum  esse  odio,  quomodo  nos  ab  ipso  amari  statuemus,  donec  expiata  sint  peccata,  quorum  respectu  merito  nobis  irascitur?  Ita  Christi  sanguinem  intercedere  oportet  ad  placandum  nobis  Deum,  priusquam  ullus  paternae  eius  benevolentiae  sensus  ad  nos  perveniat.  Caeterum,  ut  priore  loco  audimus,  Deum  quia  nos  diligebat,  filium  suum  in  mortem  pro  nobis  dedisse,  ita  mox  subiicitur,  Christum  unum  esse  in  quem  proprie  respicere  fides  debet.  Dedit  unigenitum,  ut  quisquis  in  eum  crediderit  non  pereat.  Hic,  inquam,  rectus  est  fidei  intuitus  Christum  sibi  proponere,  in  quo  Dei  pectus  in  amorem  effusum  cernat,  haec  firma  et  solida  fultura  in  mortem  Christi  tanquam  unicum  pignus  recumbere.  Unigeniti  nomen  ejicaxtxov  est  ad  commendandam  divini  in  nos  amoris  vehementiam.  Quia  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci