45:64
angelus,
hic
alter
fuit
ex
duobus
ordinariis
revelationum
modis,
quorum
fit
mentio
Numerorum
capite
12,
7,
ubi
sic
loquitur
Deus:
Prophetis,
qui
inter
vos
erunt,
vel
per
visionem,
vel
per
somnium
me
aperiam
:
at
non
sic
cum
servo
meo
Mose,
c
ai
facie
ad
faciem
me
ostendo.
Sciendum
autem
est,
eius
generis
somnia
multum
a
naturalibus
differre:
quia
insculptam
habent
certitudinis
notam,
et
divinitus
obsignantur,
ut
minime
ambigua
sit
eorum
veritas.
Somnia
quae
communiter
hominibus
eveniunt,
vel
ex
cogitationibus
diurnis,
vel
ex
naturae
constitutione,
vel
ex
corporibus
male
affectis,
vel
similibus
causis
oriri
solent:
ad
divina
autem
somnia
accedit
interim
spiritus
testimonium,
quod
certo
confirmet,
Deum
esse
qui
loquitur.
Fili
David
y
ne
metuas.
Ista
angeli
exhortatio
significat,
anxium
animi
fuisse
Ioseph,
ne
qua
se
contagione
pollueret
adulterium
uxoris
tolerando.
Quam
ergo
sceleris
conceperat
opinionem
tollit,
ut
tranquilla
conscientia
cum
uxore
habitet.
Epitheton
filii
Davidis
aptavit
ad
praesentem
causam,
ut
eius
mentem
in
sublime
illud
mysterium
attolleret:
quia
esset
ex
ea
familia,
et
quidem
superstes
cum
paucis,
unde
promissa
erat
mundo
salus.
Ioseph
itaque
audito
Davidis
nomine,
a
quo
genus
ducebat,
revocare
in
memoriam
debuit
insigne
illud
Dei
pactum
de
instauratione
regni,
ut
nihil
iam
novum
sibi
dici
agnosceret.
Perinde
ergo
est
ac
si
angelus,
allatis
in
medium
prophetarum
vaticiniis,
pararet
animum
Ioseph
ad
amplexandam
praesentem
gratiam.
21.
Vocabis
nomen
eius
Iesum.
De
ipsa
voce
breviter
quidem,
sed
quantum
satis
erat,
supra
disserui.
Nunc
unum
addam
duntaxat,
refutari
angeli
verbis
eorum
delirium,
qui
a
Iehova,
essentiali
Dei
nomine,
deducunt:
causam
enim
exprimit
angelus,
cur
ita
vocandus
sit
filius
Dei,
Quia
populum
suum
servabit.
Unde
elicitur
contraria
etymologia,
quam
illi
fingant.
Ac
frustra
isto
cavillo
elabi
conantur,
proprie
et
apte
subiici,
Christum
fore
salutis
autorem,
quia
aeternus
sit
Deus.
Neque
enim
hoc
agitur
solum,
quid
nobis
Deus
praestet:
sed
filio
eius
ex
re
nomen
imponitur
ex
mandato,
quod
illi
iniunctum
est
a
patre,
ex
officio
quo
praeditus
ad
nos
descendit.
Iam
vero
plus
quam
insulsum
est,
quum
duae
istae
voces
Iesu
et
Iehova
non
nisi
in
duabus
literis
conveniant,
in
aliis
autem
differant,
quae
nihil
habent
prorsus
inter
se
affinitatis
simul
miscere,
quasi
unum
sit
nomen.
Tale
conflandi
genus
alchumistis
relinquo,
quibus
non
multum
absimiles
sunt
cabbaiistae,
qui
putidas
istas
inanesque
argutias
nobis
fabricant.
Ergo
filius
Dei,
quum
ad
nos
carne
indutus
prodiit,
simul
accepit
a
patre
nomen,
ex
quo
palam
fieret,
quem
in
finem
venerit,
quae
sit
eius
virtus,
et
quid
proprie
ab
eo
sit
exspectandum.
Radix
enim
nominis
Iesu
est
ab
he-
|