41:64
siam
fere
singulis
diebus
perituram,
nisi
mirabiliter
eam
Deus
servaret
per
manum
filii
sui
unigeniti?
Ergo
hoc
sensu
accipere
convenit
quod
dicitur,
regnum
eius
fore
regnum
saeculi.
Et
hinc
ad
nos
pervenit
non
vulgaris
consolatio,
dum
videmus
ecclesiam
iactari
inter
diversos
fluctus,
et
fere
etiam
obrui
ac
demergi
multis
naufragiis:
fieri
tamen
non
posse
quin
semper
manum
porrigat
Christus,
ut
ipsam
servet,
quamvis
hoc
fiat
sub
tristi
et
horribili
etiam
mortis
specie.
Iam
sequitur,
15.
Succisus
fuit
spiritus
meus
mihi
Danieli
(vel,
evanuit,
aut,
defecit
spiritus
meus
mihi
Danieli)
in
medio
corporis
(aut,
vaginae,
proprie:
sed
hic
metaphorice
transfertur
nomen
hoc
ad
corpus):
et
visiones
capitis
mei
terruerunt
me.
16.
Accessi
ad
unum
ex
his
qui
aderant,
et
sciscitatus
sum
ex
eo
veritatem
super
his
omnibus:
et
dixit
mihi,
et
enarrationem
sermonum
patefecit
mihi.
Dicit
Daniel
spiritum
vel
sibi
fuisse
succisum,
vel
evanuisse,
quasi
passus
fuerit
deliquium
mentis.
Et
hoc
modo
Deus
voluit
servum
suum
commonefacere
de
magnitudine
visionis.
Et
nobis
etiam
commendat
visionis
huius
reverentiam,
ne
scilicet
frigide
quasi
in
re
vulgari
versemur,
sed
sciamus
Deum
hic
mysteria,
quae
humano
S6nsu
alioqui
comprehendi
non
poterant,
et
Danieli
servo
suo,
et
per
eius
operam
ac
ministerium
nobis
aperuisse.
Nam
si
hoc
contigit
Danieli,
ut
deficeret
ac
prope
evanesceret
eius
spiritus,
quem
tamen
scimus
fuisse
eximium
prophetam:
certe
nos
qui
adhuc
tenuiter
profecimus
in
mysteriis
Dei,
imo
qui
vix
gustavimus
prima
rudimenta,
nunquam
poterimus
assequi
tantam
altitudinem,
nisi
superemus
mundum,
et
terrenos
omnes
sensus
excutiamus:
quia
haec
res
non
potest
perspici,
nisi
liquida
mente
et
bene
purgata.
Dicit
ergo
primo
loco,
spiritum
suum
fuisse
excisum,
vel
evanuisse,
in
medio
corpore,
quasi
diceret
se
fuisse
tanquam
exanimem
vel
similem
mortuo.
Et
rationem
adiunxit,
quod
scilicet
visiones
capitis
eum
terruerant.
Nam
posset
fieri,
sicuti
etiam
saepe
accidit,
ut
quis
evanescat,
sed
sine
causa.
Videmus
enim
ut
quosdam
abripiat
panicus
aliquis
terror,
ut
vocant,
et
ita
iam
non
sint
mentis
compotes,
sed
iaceant
tanquam
exanimati.
Daniel
autem,
ut
ostendat
se
non
fuisse
unum
ex
illorum
numero,
dicit
se
fuisse
territum,
vel
turbatum,
visionibus
capitis
sui:
quasi
diceret,
non
de
nihilo
se
fuisse
turbatum,
sed
quoniam
ita
ferebat
mysterium
hoc,
cuius
visio
oblata
fuerat.
Iam
adiungit,
se
venisse
ad
unum
ex
adstantibus.
Dixerat
autem
paulo
ante,
decies
mille
et
decies
centena
millia
praesto
fuisse
ad
tribunal
Dei.
Non
dubium
igitur
quin
propheta
unum
aliquem
ex
angelis
interrogaverit.
Et
hic
notanda
est
eius
modestia
et
docilitas,
|