7:638
incurabile,
praesertim
quum
usitata
remedia
deficerent,
Dei
ipsius
manu
ad
opem
ferendam
emitti
oportuit,
quos
libenter
totus
mundus
impedisset.
Nunc
iidem
lupi,
qui
ovile
obsidebant,
nos
iniussu
suo
queruntur
esse
ingressos,
turbatumque
a
nobis
fuisse
ordinem
clamant:
quia
non
exspectato
suo
mandato
succurrere
miseris
ovibus
quisque
nostrum,
ut
par
erat,
pro
sua
virili
studuerit.
Caeterum,
ex
quo
res
in
meliorem
paulo
statum
nostris
laboribus
sunt
restitutae,
sanctius
longe
apud
nos,
quam
in
toto
papatu,
colitur
manuum
impositio.
Venio
nunc
ad
ordines
reliquos,
in
quibus
recensendis
vulgatam
consuetudinem
sequuntur
nostri
moderatores,
ac
singulis
nomen
sacramenti
aptant.
Minus
hic
ero
prolixus,
quam
meretur
rei
dignitas.
Nam
brevibus
ostendere
promptum
est,
quam
impudenter
a
nobis
postulent,
ut
sacramenta
esse
fateamur.
Taceo,
quod
in
toto
papatu
ordinantur
diaconi
et
inferiores:
non
qui
officium
exerceant,
sed
quicunque
presbyterii
honorem
ambiunt:
ad
quem
[pag.
148]
gradatim
conscendere
iubent
ipsorum
canones.
Etsi
inventa
est
expedita
transsiliendi
ratio.
Uno
enim
die
minoreb
omnes
tituli
in
unum
hominem
congeruntur.
Denique
nullae
ab
histrionibus
tam
ludicrae
fabulae
aguntur,
quam
spectare
in
illa
ordinandi
pompa
licet.
His
flagitiis
quasi
nondum
opportuna
esset
correctio,
connivent
boni
moderatores.
Ego
autem,
ut
haec
taceam,
ferendum
esse
nego
ut
sacramenti
nomen
ad
actiones
nescio
quas
transferatur,
ad
quas
nulla
pertinet
Dei
promissio.
Nam
ut
quispiam
templi
foribus
praeficiatur
ad
fugandos
canes,
quid
opus
est
fingere
sr
c
lamentum?
Exorcistarum
vero
quaenam
est
hodie
cpera?
Nam
quod
in
aliis
solent,
hic
ne
simulant
quidem.
Et
tamen
male
de
ecclesia
mereri
pronunciant,
quisquis
eiusmodi
ordines
vel
spernit,
vel
tollit.
Sed
cui
persuadeant,
reverenter
esse
excipiendum,
cuius
ne
inanem
quidem
umbram
fallendis
oculis
ostentant?
Umbratiles
enim
et
nihili
exorcismos
soli
in
papatu
sacrifici
peragunt.
Acoluthos
creant:,
hoc
est
pedissequos.
Tantane
est
in
episcopo
comitando1)
maiestas,
ut
excudendum
fuerit
spirituale
mysterium?
Certe
nihil
eos
pude*,
quum
sacramenti
nomen
prostituunt
ad
tales
nugas.
Ac
notandum
est,
hanc
inter
nos
quaestionem
verti.
Neque
enim
digladiamur
de
Acoluthis
et
Ostiariis,
expediatne
eos
habere
necne.
Sint
sane
haec
utilia
rudimenta
exercendae
eorum
adolescentiae,
qui
ad
ecclesiae
regimen
aspirant.
Tametsi
nihil
tale
visitur
in
papatu,
et
si
quid
olim
fuit
boni,
iam
pridem
in
desuetudinem
abiit.
Verum
ut
illis
demus
quod
de
utilitate
postulant:
nimiae
tamen
audaciae,
ne
dicam
sacrilegii,
[pag.
149]
fuit
ementiri
nomen
illud,2)
quod
nonnisi
1)
a
suyvre
la
queue
d'un
Evesque.
2)
d'abuser
en
telles
fanboles
du
nom
de
Sacrement.
|