6:638
revelavit?
Hoc
tamen
omitto.
Panem
dicunt
esse
consecratum,
[pag.
131]
Quaero,
quo
ritu?
Longe
enim
abest
a
vera
consecratione
incantatio,
qua
utuntur
sacrifici.
Ergo,
aut
sequantur
atque
observent
quod
praecepit
Dominus,
aut
ne
secus
agendo
inanibus
titulis
se
ipsos
deludant.
Hestat,
ut
de
argumentis
aliquid
dicamus
in
quibus
satisfactum
sibi
negat.
Solutionem
meam
de
Naaman
Syro
valde
exagitat:
quia
dixerim
me
libenter
veniam
daturum,
si
quis
edita
simili
professione,
civilis
duntaxat
officii
causa,
missae
intersit.
Dicit
se
et
suos
hoc
idem
quotidie
testari:
sed
non
palam,
quia
sit
periculosum.
Quid
simile?
quum
Naaman
in
publico
sit
professus?
Hic
vero
simplicitatem
meam
ridet,
quod
imaginer
innumeram
turbam
astitisse:
quum
verisimilius
sit,
seorsum
cum
propheta
loquutum.
Ego
vero
professionem
eius
non
includo
in
illis
paucis
verbis:
sed
ex
eo
aestimandum
censeo
quod
facturum
se
pollicetur
:
imo
quod
statim
facit.
Quorsum
enim
mulos
duos
terra
onerat,
nisi
ut
testatum
faciat
omnibus,
se
cultum
habere
sibi
peculiarem,
atque
a
reliquis
separatum?
Consideremus
quo
loco
fuerit,
quam
sustinuerit
personam:
et
fatebimur,
tantam
mutationem
occultam
non
fuisse.
Putamusne,
quum
ad
regem
suum
reversus
foret,
tacuisse
de
tam
insigni
miraculo?
Ego
certe
[pag.
132]
non
dubito,
quin
modum
curationis
magnifice
praedicaverit.
Sed
coniecturis
non
est
opus
in
re
perspicua.
Mulos
onerat
terra
Chanaan,
in
qua
Deum
Israelis
adoret:
ut
se
ab
aliorum
deorum
cultu
abhorrere
testetur.
Sic
enim
sonant
eius
verba.
Quid
hac
confessione
apertius?
Hoc
faciant,
qui
eius
exemplo
se
tuentur:
et
me
habebunt
clementiorem.
Quanquam
hic
bonus
vir
pugnat
ipse
secum.
Ante
confessus
fuerat,
alienorum
deorum
sacra
tantae
abominationi
habenda
esse,
ut
ab
accessu
interdiceret
piis
omnibus:
nunc
autem
licitum
esse
contendit,
quod
ante
prorsus
damnaverat.
Nam
aut
nihil
proficiunt,
ad
exemplum
Naaman
confugiendo:
aut
tam
licebit
quaevis
gentium
sacrificia,
quam
missam
frequentare.
Verum
ea,
quam
attuli,
responsione
contentos
fore
spero,
quicunque
veritati
cedere
non
recusabunt.
Quod
ad
locum
Baruch
(6,
3)
spectat:
suam
sibi
verisimilitudinem
habeat.
Nemini
tamen
sano
unquam
persuadebit,
populum
Dei
in
solennibus
Babyloniorum
pompis,
in
idolorum
circumgestationibus,
permixtum
idololatris
fuisse,
qui
ad
idolorum
venerationem
ex
professo
congregati
erant.
Neque
verba
tale
quidquam
subindicant.
Videbitis,
inquit,
Babylonios
illud
agentes.
Non
dicit:
Quum
vos
cogent:
aut,
[pag.
133]
Quum
metu
accesseritis.
Neque
tamen
adeo
nobis
laborandum
est
de
hoc
testimonio,
quum
autor
sit
incertus.
Mihi
satis
est,
quod
prophetam
audio
clara
voce
illis
concionantem:
Fugite,
fugite:
immundum
ne
tetigeritis
(Ies.
o
2,11).
|