6:637
APPENDICES.
tim
dicata
erant.
Quasi
vero
mortui
qui
a
papistis
invocantur,
et
quibus
nominatim
dicant
suas
missas,
non
sint
etiam
Baalim.
Quanquam
litem
de
hac
re
non
moveo.
Sacrificia
quae
in
Bethel
fiebant,
cuius
nomen
praeferebant?
An
autem
ideo
minus
erat
inquinamenti
in
illorum
communicatione?
Si
quis
aequa
trutina
expendat,
plus
similitudinis
habebant
illa
cum
veris
sacrificiis
templi
hierosolymitani,
[pag.
129]
quam
missa
cum
Christi
institutione.
Cur
ergo
negabimus,
hodie
pollui,
qui
missae
participant,
si
fatemur
nemini
piorum
fas
fuisse
sacrificare
in
Bethel?
Si
fuci
illi
perstringunt
nobis
oculos,
quod
doxologia
canitur,
recitatur
una
ex
epistolis
apostolorum
lectio,
altera
ex
evangeliis,
cogitemus
non
defuisse
etiam
profanis
veterum
idololatrarum
sacris
praetextus
satis
speciosos.
Sed
intuendum
semper
quod
praecipuum
est
in
unaquaque
actione,
et
accessionibus
praeferendum.
Ita
reperiemus,
missae
substantiam
cum
Christi
instituto
ex
diametro
pugnare.
Certe
ut
moderatissime
de
ipsa
sentiamus
et
loquamur,
non
possumus
aliter
vocare,
quam
adulterinam
coenae
larvam.
Sed
negat
autor
eius
scripti
quod
misisti,
ullum
impiae
professionis
signum
edere,
qui
missae
intersunt.
Obsecro,
quid
igitur
eos
ad
missam
adeundam
cogit?
Si
sua
tantum,
non
aliorum
causa
illuc
accedunt,
bis
peccare
eos
dico:
si
aliorum
habent
rationem,
quorsum?
An
non
ut
hoc
symbolo
suam
cum
illis
in
religione
consensionem
probent?
Tu
destinato
consilio
ad
eam
actionem
te
aggregabis,
quae
communis
est
omnibus
impietatis
professio,
et
immunis
eris
a
pollutione?
Tu,
quasi
dato
pignore,
in
missae
approbationem
te
obstringes,
[pag.
130]
et
nulla
erit
professio?
Annon
praestaret
dare
Domino
gloriam,
quam
adeo
manifestum
delictum
parum
verecunde
defendere?
Nam
quod
concludit,
fas
esse
homini
christiano
missae
interesse,
modo
ab
omni
approbandae
impietatis
significatione
abstineat,
fortassis
verum
esse
concederem,
si
fieri
id
ullo
modo
posset.
Verum
rationem
nunquam
mihi
expediet,
neque
inveniet
ipse
sibi.
Facessant
ergo
illae
de
chimaera
disputationes.
De
coenae
observatione
breviter
respondeo:
non
esse
nostri
arbitrii
symbola
comminisci
a
Christi
institutione
aliena,
quibus
nos
in
memoria
mortis
ipsius
exerceamus.
Memoriam,
inquam,
mortis
suae
voluit
Dominus
sacrae
coenae
celebratione
a
nobis
coli.
Quum
ab
ea
discedimus,
quidquid
agimus,
profanum
esse
dico.
Abstinendum
itaque,
meo
iudicio,
potius
foret
ab
usu
sacramenti,
quam
vel
miscendum
sacramentum
cum
multis
inquinamentis,
vel
loco
sacramenti
usurpanda
inanis
pompa.
Panem,
inquit,
sumimus
consecratum:
vinum
autem
non
consecratum.
Principio,
quis
hoc
divortium
facere
permisit?
Pars
una
tyrannide
eripitur.
Sed
quis
in
altera
parte
coenam
Domini
restare
illis
|