8:634
legis,
quia
dicitur
Iohannes
venisse
per
viam
iustitiae.
Quasi
vero
fide
negemus
iustificari
opera,
ut
iustitiae
honorem
obtineant
coram
Deo
et
apud
homines.
Quanquam
enim
si
ad
rigidum
iudicii
sui
examen
Dominus
vitam
nostram
exigat,
omne
os
obstrui
necesse
erit:
quia
tamen
tanquam
filiis
ignoscit,
hinc
operibus
per
se
iniustis
gratuitam
iustitiam
ex
venia
imputat.
Verum
Servetus,
ut
solent
isti
Cyclopes
etiam
inter
media
fulmina
stertere,
quid
paterna
illa
Dei
indulgentia
sibi
vellet,
nunquam
expendere
dignatus
est.
Itaque
unum
illud
arripit,
iustitiam
aliquam
factorum
in
lege
laudari.
Adde
quod
in
altero
quoque
hallucinatur,
quod
ex
singulis
factis
iustitiam
aestimat.
Zelus
Phinees
fuit
iustitia.
Obstetricum
virtus
in
servandis
infantibus
fuit
iustitia.
Rahab
meretrix
servatis
exploratoribus
iustificata
est.
In
Rechabitis
abstinentia
vini
fuit
iustitia.
Atqui
miser,
quid
Deus
utrinque
pronunciet,
1)
non
attendit.
Vitam
enim
non
uni
vel
alteri
operi
promittit,
sed
totam
legis
obedientiam
complectitur.
Qui
fecerit
haec,
vivet
in
ipsis.
Qui
autem
unum
legis
apicem
fuerit
transgressus,
in
eum
incumbit
certa
maledictio,
secundum
illud:
Maledictus
omnis
qui
non
permanserit
in
omnibus
quae
scripta
sunt
(Deut.
27,
26;
Gal.
3,
10).
Videmus
quam
turpiter
in
ipsis
rudimentis
lapsus
sit
Servetus.
Interea
illam
legis
iustitiam,
qua
etiam
secundum
ipsum
gloriati
sunt
sancti
patres,
ad
nostrum
saeculum
pertinere
negat,
quia
solum
nobis
licet
Christi
facta
narrare,
qui
omnia
opera
pro
nobis
operatus
est
legem
implendo
pro
nobis,
quum
non
possemus
id
praestare.
Carnali
populo,
[pag.
248]
sicuti
Davidi,
Ezechiae,
Nehemiae,
licuit
in
suis
factis
gloriari.
Nobis
autem
non
licet,
nisi
in
cruce
Domini
nostri
Iesu
Christi,
quia
propter
tanta
beneficia
sumus
in
perpetuum
eius
facti
debitores,
et
servi,
secundum
illud:
Servi
inutiles
sumus
(Luc.
17,
10).
Primum
quaero,
nihilne
Deo
sancti
patres
debebant,
vel
unico
iure
creationis,
ut
efferre
suas
iustitias
libere
auderent?
Cuius
phrenetidis
hoc
fuit,
humanum
genus
usque
ad
Christi
adventum
a
Dei
servitute
absolvere?
Iam
videmus
ut
gratiam
redemptionis
per
Christum
partae
ad
nostrum
saeculum
bis
impie
restringat.
Nam
si
ad
veterem
usque
populum
spectaret,2)
fuisset
Deo
ipse
quoque
nobiscum
debitor.3)
Atqui
vel
unus
David
omnium
nomine
totius
veteris
ecclesiae
salutem
a
tam
indignis
Serveti
calumniis
vindicat:
Ne
intres
in
iudicium
cum
servo
tuo
Domine,
quia
non
iustificabitur
in
conspectu
tuo
omnis
vivens
(Psalm.
143,
2).
Quam
multa
eiusdem
l)Add.
c'est
a
dire
en
menacant
et
promettant.
2)
Car
si
les
anciens
Peres
en
eussent
este
participans
etc.
3)
Add.
de
quoy
Servet
les
exempte.
|