7:631
631
VERA
ECCLESIAE
632
nationis
non
fuisse
perpetuum,
omnes
norunt.
Est
enim
ex
eorum
genere,
quibus
novam
evangelii
praedicationem
illustrari
Deus
voluit,
donec
fidem
in
mundo
acquireret.
Itaque
paulo
post
fuisse
ablatum,
ex
veteribus
historiis
colligere
licet.
Testimoniis
uti
supervacuum
foret
in
re
notissima,
adeoque
confessa.
Quid
ergo
sibi
volunt
mediatores?
Donum
quod
olei
symbolo
notabant
apostoli,
si
ultra
eorum
aetatem
durasse
obtendant,
turpissimae
impudentiae
convincentur.
Vulgare
autem
proverbium
est,
accessorium
sequi
naturam
principalis.
Constituo
igitur,
ex
quo
res
ablata
est,
non
frustra
modo
retineri
signum,
sed
nimis
petulanter
ludi
in
re
seria:
ut
veri
sint
apostolorum
imitatores,
dono
sanationis
praeditos
esse
oportet.
Nunc
quum
illo
carentes
signum
nihilominus
usurpent,
nihil
sunt
quam
simiae.
At
Iacobus
frater
Domini
non
testimonio
solum
hanc
unctionem,
fpag.
137J
sed
promulgatione
quoque
sua
celebrat
(Iac.
5,
14).
Nam
hic
rhetorica
vehementia
perquam
tumultuose
insurgunt.
l)
Ego
vero
Iacobi
verbis
suffragium
meum
libenter
addo.
Sed
hoc
illi
consilium
nego
fuisse,
ut
quod
efficax
esse
noverat
repraesentandae
Dei
gratiae
symbolum,
ad
frigidam
aemulationem
prostitueret.
Certum
est
autem,
unctores
huius
temporis
nihilo
magis
eius
gratiae,
de
qua
loquitur
Iacobus,
esse
ministros,
quam
rex
olim
fuerit
histrio,
qui
personam
Agamemnonis
agebat
in
scena.
Contemni
gratiam
causantur,
quam
hic
Christus
porrigit.
Sed
quaenam
est
illa?
Quos
ungebant
apostoli,
teste
Marco
(6,
13),
simul
sanabant.
Nunc
vero
nulli
nisi
morituri
unguntur:
ut
parum
absit,
quin
profanata
unctio
censeatur,
si
quis
ex
morbo
convalescat.
Atque
hanc
cautionem
repetunt
moderatores:
ne
oleum
afferatur,
nisi
quum
instat
mortis
periculum.
Verum,
mihi
respondeant:
quum
hoc
aegrotantibus
levamen
indifferenter
Iacobus
assignet:
qua
fiducia
ipsum
restringunt
ad
periculosos
lethalesque
morbos?
Si
tanti
illis
est
Iacobi
autoritas,
cur
non
dubitant
ab
ea
discedere?
Ut
tamen
illis
impunita
sit
haec
licentia,
qua
fronte
Iacobum
obiiciunt,
cuius
maxime
verbib
labefactatur
quod
stabilire
volunt?
Levatum
enim
iri
aegrotum
testatur
ille.
Nunc
quotusquisque
oleo
sanitatem
recuperat?
Vix
centesimus
quisque
ab
unctione
vivit.
Imo
ne
hoc
quidem
agunt,
ut
medeantur
aegritudini,
sed
tantum
ut
pinguiores
ad
sepulcrum
mittant.
Et
nos
adhuc
crudelitatis
accusant,
quia
solatium
tam
eximium
laborantibus
negemus?
Quasi
vero
unus
sit
aliquando
visus,
qui
opis
quidquam
inde
sensisset,
[pag.
138]
Omitto
quot
praeterea
ineptiis
referta
sit
histrionica
haec
unctio:
imo
quot
impiis
superstitionibus
1)
ilz
usent
de
ceste
fanfare
de
Rhetorique
pour
faire
peur
aux
petis
enfans.
|