[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:63  63  EPIST.  PAULI  AD  ROMANOS  64  valet  praepositio  causalis,  ac  si  dixisset,  remissionis  ergo,  vel  in  hunc  finem  ut  peccata  deleret.  Atque  haec  definitio  vel  exegesis  rursus  confirmat  quod  iam  aliquoties  monui,  non  iustificari  homines  quia  re  ipsa  tales  sint,  sed  imputatione  Duntaxat  enim  aliis  atque  aliis  verbis  utitur,  quo  evidentius  exprimat,  nihil  in  hac  iustitia  nostri  esse  meriti.  Nam  si  remissione  peccatorum  eam  consequimur,  colligimus  extra  nos  esse.  Deinde  si  ipsa1)  remissio  merae  Dei  liberalitatis  est,  cadit  omne2)  meritum.  Quaeritur*)  tamen  cur  veniam  ad  praecedentia  delicta  restringat.  Quamquam  varie  exponitur  hic  locus:  mihi  probabile  est,  Paulum  ad  legales  expiationes  respexisse:  quae  testimonia  quidem  erant  futurae  satisfactionis,  Deum  vero  placare  minime  poterant.  Similis  locus  est  ad  Heb.  9,  15,  quod  per  Christum  allata  sit  peccatorum  redemptio,  quae  sub  priori  testamento  manebant.  Neque  tamen  intelligas,  non  nisi  superioris  temporis  delicta  Christi  morte  expiata  esse:  quod  delirium  quidam  fanatici  ex  loco  hoc  inscite  detorto  hauserunt  Tantum  enim  docet  Paulus,  usque  ad  Christi  mortem  nullum  placandi  Dei  fuisse  pretium:  nec  vero  id  praestitum  vel  impletum  fuisse  legalibus  figuris:  quare  veritas  usque  ad  tempus  plenitudinis  suspensa  fuit.  Porro  eadem  est  eorum  ratio,  quae  nos  quotidie  reatu  obstringunt:  nam  unica  est  pro  omnibus  placatio.  Quidam,  ut  absurdum  illud  effugerent,  dixerunt  remitti  superiora  delicta,  ne  peccandi  in  posterum  licentia  dari  videatur.  Et  verum  est,  non  offerri  veniam  nisi  admissis  delictis:  non  quod  excidat  vel  pereat  redemptionis  fructus,  si  postea  labimur,  ut  Novatus  cum  sua  secta  somniavit:  sed  quia  haec  est  evangelii  dispensatio,  ut  iudicium  iramque  Dei  peccaturo  proponat,  misericordiam  peccatori4).  Caeterum  ille,  quem  attuli,  genuinus  est  sensus.  Quod  addit,  hanc  remissionem  fuisse  in  tolerantia,  simpliciter  accipiunt5)  pro  mansuetudine,  quae  scilicet  continuerit  Dei  iudicium,  nec  inflammari  in  nostrum  exitium  permiserit,  donec  tandem  in  gratiam  nos  reciperet.  Sed  tacita  potius  anticipatio  esse  videtur:  ne  quis  enim  obiiceret,  sero  demum  apparuisse  hanc  gratiam,  Paulus  tolerantiae  specimen  esse  docet,  26.  Ad  demonstrationem.  Non  caret  emphasi  huius  membri  repetitio,  quam  data  opera  Paulus  affectavit,  quia  valde  necessaria  erat:  quando  nihil  1)  autem  2)  humanum  3)  Quod  vero  remissionem  destinat  illis  solis  delictis  quae  prius  exstiterunt,  id  nihil  suffragatur  Novatianorum  errori,  qui  spem  veniae  Christianis  sustulit,  si  post  acceptam  in  baptismo  purgationem  iterum  laberentur.  4)  Designavit  apostolus  in  praeteritum  semper  respicere  quam  Dominus  peccatoribus  yeniam  largitur,  ne  videatur  ideo  nos  sibi  reconciliare  in  Christi  sanguine  ut  postea  licenter  peccemus.  Nos  enim  reconciliat  quia  iam  sumus  peccatores,  nostra  pravitate  a  se  divisi.  5)  id  est   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci