47:63
63
IN
EVANGELIUM
IOANNIS
64
et
excelso,
ut
omnium
adspectui
pateat:
id
factum
est
evangelii
praedicatione.
Nam
quod
de
cruce
quidam
exponunt,
contextui
non
quadrat
et
alienum
est
ab
instituto.
Simplex
ergo
verborum
sensus
est,
quod
evangelii
promulgatione
instar
vexilli
erigendus
fuerit
Christus,
quo
intenderent
omnium
oculi,
sicut
praedixerat
Iesaias
(Ies.
2,
2).
Huius
exaltationis
typum
statuit
in
serpente
aeneo,
qui
a
Mose
erectus
fuit,
cuius
conspectus
salutare
remedium
iis
erat,
qui
letali
serpentum
morsu
vulnerati
erant.
Nota
est
historia
quae
habetur
Num.
21,
v.
9.
Porro
in
hunc
finem
hoc
loco
adducitur,
ut
se
doceat
Christus
evangelii
doctrina
constituendum
esse
ante
omnium
oculos,
ut
quicunque
ipsum
fide
intuiti
fuerint
salutem
percipiant.
Unde
colligendum
est
Christum
nobis
in
evangelio
clare
proponi,
ne
quis
de
obscuritate
queratur,
et
patefactionem
hanc
omnibus
esse
communem
et
suum
esse
fidei
adspectum,
quo
tanquam
praesentem
cernat:
quemadmodum
dicit
Paulus
ipsum
cum
cruce
sua
graphice
depingi,
quum
vere
praedicatur
(Galat.
3,
1).
Non
est
autem
similitudo
impropria
vel
longe
petita.
Sicut
externa
tantum
erat
serpentis
species,
intus
nihil
tabificum
aut
venenosum,
ita
formam
carnis
peccatricis
induit
Christus,
a
peccato
tamen
puram
et
vacuam,
quo
letale
in
nobis
peccati
vulnus
sanaret.
Neque
enim
frustra
Dominus
olim,
quum
a
serpentibus
vulnerati
essent
Iudaei,
tale
antidoti
genus
opposuit,
atque
hoc
ad
confirmationem
sermonis
a
Christo
habiti
valebat.
Nam
quum
instar
obscuri
et
abiecti
hominis
contemni
se
videret,
nihil
aptius
afferre
potuit
serpentis
exaltatione,
ac
si
diceret,
non
debere
videri
absurdum,
si
praeter
hominum
opinionem
ex
infimo
evehatur,
quia
id
in
serpentis
typo
iam
adumbratum
sub
lege
fuerit.
Quaeritur
nunc,
an
se
Christus
serpenti
comparet,
quia
sit
aliquid
simile,
an
vero
sacramentum
fuisse
significet,
quale
fuit
manna.
Tametsi
enim
manna
corporalis
erat
cibus
destinatus
ad
praesentem
usum,
simul
tamen
mysterium
spirituale
fuisse
testatur
Paulus
(1.
Cor.
10,
3).
Idem
ut
de
serpente
aeneo
sentiam,
tum
hic
locus
me
inducit,
tum
quod
in
posterum
servatus
fuit,
donec
populi
superstitione
in
idolum
conversus
esset.
Si
quis
aliter
iudicet
non
contendo.
16.
Sic
enim
Deus.
Primam
salutis
nostrae
causam
et
quasi
fontem
aperit
Christus,
idque
ne
qua
dubitatio
haereat.
Neque
enim
tranquilla
est
animis
nostris
statio
in
qua
quiescant,
donec
ad
gratuitum
Dei
amorem
ventum
est.
Ergo
sicuti
non
alibi
quam
in
Christo
tota
salutis
nostrae
materia
quaerenda
est,
ita
videndum
unde
nobis
Christus
fluxerit,
cur
nobis
oblatus
sit
servator.
Utrumque
hic
distincte
nobis
traditur,
quod
scilicet
fides
in
Christum
sit
omnibus
vivifica,
et
quod
ideo
vitam
attulerit
Christus,
quia
coelestis
pater
genus
|