41:63
63
PRAELECTIONES
64
manum.
Nam
si
quaerendus
esset
nobis
Deus
extra
mediatorem,
nimis
longa
esset
distantia:
sed
ubi
occurrit
nobis
atque
adeo
humaniter
se
offert
mediator,
talis
est
inter
Deum
et
nos
propinquitas,
ut
fides
nostra
facile
transcendat
mundum,
et
penetret
omnes
coelos.
Hac
ratione
igitur
Christo
data
fuit
omnis
potestas,
omne
decus,
et
regnum.
Addit
etiam,
omnes
gentes
servient
ei,
hoc
est,
ut
serviant
ei.
Sic
enim
debet
resolvi
copula.
Ut
ergo
omnes
gentes,
populi
et
linguae
ei
serviant.
Diximus
hoc
proprie
intelligi
de
exordiis
regni
Christi,
nec
debere
trahi
ad
ultimum
finem,
quod
faciunt
nimis
violenter
et
coacte
multi
interpretes.
Interea
tamen
addendum
est,
quae
hic
narrat
propheta
nondum
completa
esse:
sed
hoc
familiare
esse
debet
piis
omnibus,
quoties
agitur
de
regno
Christi,
magnifice
extolli
eius
gloriam,
ac
si
iam
completum
esset
et
absolutum
omnibus
numeris.
Non
mirum
igitur
est,
si
ex
frequenti
et
quasi
perpetuo
scripturae
usu
dicat
propheta,
datam
fuisse
potestatem
Christo,
ut
sibi
subiiciat
omnes
populos,
gentes,
et
linguas,
quemadmodum
etiam
dicitur
Psalmo
110
(v.
1):
Dixit
Iehovah
domino
meo,
Sede
a
dextris
meis,
donec
ponam
inimicos
tuos
scabellum
pedum
tuorum.
Videmus
ergo
Christum
attolli
in
suum
imperium,
nt
patris
nomine
et
virtute
ecclesiam
suam
gubernet:
interea
tamen
multos
hostes
contra
ipsum
insurgere.
Sed
non
obstat
diaboli
et
omnium
improborum
contumacia,
quin
tamen
Christus
gubernet
coelum
et
terram,
et
sit
summus
rex
coram
quo
flectitur
omne
genu.
Sed
scimus
etiam
interea
esse
discrimen
inter
initia
regni
eius,
et
ultimum
complementum.
Quidquid
sit,
optime
convenit
haec
visio
cum
multis
Christi
sententiis,
ubi
testatur
sibi
datam
esse
potestatem
a
patre.
Non
loquitur
autem
de
ultimo
iudicio,
sed
tantum
docet
de
fine
sui
in
coelum
adscensus.
Et
hoc
melius
confirmat
propheta
quum
addit,
dominationem
eius
esse
dominationem
saeculi,
quae
non
auferetur,
et
regnum
eius
nunquam
corrumpi,
vel
aboleri.
His
enim
verbis
aperte
et
familiariter
docet,
Christum
ita
regem
summum
esse,
ut
semper
ecclesiam
suam
in
hoc
mundo
gubernet.
Yerum
quidem
est,
ubi
de
ecclesia
et
eius
statu
agitur,
debere
nos
respicere
in
coelum:
quia
felicitas
ecclesiae
neque
terrena
est,
neque
caduca
vel
temporalis:
sub
luna
autem
nihil
est
firmum
aut
perpetuum.
Sed
quum
dicit
propheta
dominationem
Christi
esse
aeternam,
haud
dubie
significat
perpetuo
tenore
staturam
eius
monarchiam
usque
ad
finem
mundi,
quum
suos
colliget
in
beatam
vitam
et
aeternam
haereditatem.
Quamvis
ergo
immortalitas
coelestis
comprehendatur
sub
his
verbis,
tamen
priore
loco
notat
propheta,
ecclesiam
in
hoc
mundo
fore
aeternam:
quia
eam
Christus
tuebitur,
quamvis
obnoxia
sit
quotidianis
et
innumeris
mortibus.
Et
quis
non
diceret
eccle-
|