[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


8:628  tamne  doctrinam  vitae  hominum  praeficiat,  an  interiorem  spiritus  ductum,  acriter  repudianda  est  haec  cavillatio.  Nihil  vel  scripto,  vel  voce  praecipit  Deus,  quod  non  intus  per  spiritum  dictet,  fateor.  Sed  quia  nihil  proclivius  est  quam  homines  pro  ingenita  sibi  vanitate  et  lascivia  huc  et  illuc  dilabi,  Dominus  legem  suam  consulto  scriptam  exstare  voluit,  quae  nos  ad  finem  usque  mundi  intra  certos  fines  contineat.  Etsi  autem  Servetus  in  speciem  [pag.  238]  fraenare  videtur  pravos  carnis  affectus,  et  in  obsequium  spiritus  cogere,  alibi  tamen  pestiferum  quod  occultat  virus  erumpit.  Nam  in  Apologia  ad  Melancthonem,  pag.  719:  Tuo,  inquit,  pseudoiudaifemi1)  vinculo  omnia  nobis  tristissima  facis,  quum  prophetae  omnes,  et  angeli  gaudium  et  laetitiam  in  Christo  semper  annuncient,  et  muliebribus  pavoribus  ubique  te  ipsum  territas.  Quam  fideliter  in  hoc  incumbat  Melancthon,  ut  divini  amoris  fiducia  conscientias  exhilaret,  quam  magnifice  gratiam  Dei,  qua  pacantur  ac  serenantur  mentes  nostrae,  extollat,  non  disputo:  nota  enim  et  probata  est  piis  omnibus  singularis  eius  hac  in  parte  dexteritas.  Quam  ergo  laetitiae  doctrinam  in  eo  desiderat  Servetus,  nisi  quae  ex  animis  omnem  culpae  et  poenarum  sensum  expungat?  Itaque  muliebres  vocat  pavores,  qui  nos  ad  timorem  Dei,  ad  sollicitam  et  cavendi  et  precandi  curam  expergefaciunt.  Quas  sibi  delitias  fecerit,  hoc  est,  quain  suaviter  excusso  divini  iudicii  metu  sese  demerserit  in  securam  indulgentiam,  quisquis  non  perspicit,  eum  sponte  caecutire  dico.  Quod  postea  adiunxi  crimen  silentio  transmittens,  quasi  aperta  confessione  agnoscit.  Et  certe  in  eo  thrasonice  passim  exsultat,  quod  neque  promissiones  respiciat  fides,  neque  ab  illis  pendeat.  Pagina  325  :  Promissio,  inquit,  non  necessario  exigitur  ut  quis  iustificetur,  quanquam  eam  semper  exigi  plerique  hodie  contendant.  Asylum  habent  ipsum  Abraham.  At  vero  Abraham  non  ideo  iustificatus  est,  quia  de  promissionibus  sermo  erat,  sed  quia  Deus  loquebatur  cui  credidit.  Et  in  eo  iustificationem  vitae  consistere  pronunciat,  ac  vitam  ipsam,  sive  quid  promittat  [pag.  239J  Deus,  sive  non.  Ostendit  hic  unus  locus  Servetum,  qui  ubique  magistrali  supercilio  iactat  sibi  uni  constare  rectam  fidei  definitionem,  nunquam  tenuisse  eius  principium.  Fides,  eo  autore,  nullam  promissionem  requirit,  ut  hominem  iustificet  ac  salutem  illi  conferat.  Hic  non  disputo,  sitne  fides,  quum  ad  Dei  minas  contremiscit  peccator.  Altior  vertitur  quaestio,  in  quo  fundata  sit  fides,  quae  et  mater  est  pietatis,  et  nos  Deo  coniungit.  Eam  Servetus  a  Dei  promissionibus  avellit,  ac  si  generali  obiecto,  ut  loquuntur,  contenta  foret.  1)  iuifverie.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci