7:628  ritus  dona,  quibus  praeditum  fore  Christum  docet  (Ies.  l  l  ,  2).  Septimum  nescio  quomodo  in  vulgari  translatione  additum  fuit.  Quasi  sublime  aliquod  subesset  mysterium,  septiformis  gratia  inde  excusa  fuit.  Sed  primo  ex  errore  l)  natus  est  septenarius  numerus.  Deinde,  ut  hoc  taceam,  cuius  erit  aequitatis,  ad  septem  effectus,  quasi  in  angustum  cogere  spiritum  Dei:  quum  alibi  veritatis  [pag.  132]  et  sanctificationis,  gratiae,  precum,  adoptionis  spiritus  perinde  nominetur,  ut  hic  sex  epithetis  ornatus  est  a  propheta?  Si  tanta  est  saeculi  nostri  vel  ingratitudo,  vel  caecitas,  ut  iniquis  praeiudiciis  causae  nostrae  bonitas  obruatur:  at  certe  maior  in  posteris  erit  aequitas:  ut  agnoscant  quam  importune  in  oves  Christi  innoxias  grassati  sint  isti  lupi,  qui  sibi  pastorum  nomen  arrogant.  Nihil  est  tam  absurdum,  nihil  tam  deforme,  quod  non  hac  una  fidelia  dealbent:  ecclesiam,  quae  optima  est  divinae  voluntatis  interpres2)  ita  sentire.  Ita  quum  solis  episcopis  confirmandi  ius  assignant,  id  comprobatum  esse  addunt  totius  ecclesiae  consensu:  nempe,  si  eiusmodi  consensus  aestimandus  est  eorum  libidine.  Sed  hoc  etiamnum  indignius,  quod  iactare  non  verentur  apostolorum  praxin.  Tres  duntaxat  quum  sint  loci  apud  Lucam  (Act.  8,  17  et  9,  17  et  19,  6),  ubi  narrat  hac  caeremonia  distributum  esse  spiritum:  non  minus  ipsi  Paulo  manus  ab  Anania  fuisse  impositas  testatur,3)  quam  aliis  a  Petro,  Ioanne  et  Paulo.  Quem  Ananiae  episcopatum  dabunt,  ne  alienum  arripuisse  munus  dicatur?  Et  tamen  haereticos  esse  nos  clamant,  nisi  tam  convictis  mendaciis  assentiamur.  Quin  etiam  dum  gregarios  sacerdotes  in  necessitate  substituunt  episcopis  (qua  de  re  exstat  in  eorum  canonibus  Gregorii  epistola)4)  illam,  cuius  obtentu  nobis  illudunt,  apostolorum  praxin  ostendunt  sibi  nequaquam  esse  pro  lege.  At  manuum  tamen  impositio  servanda  est.  Nam  si  credibile  non  est,  ea  nisi  Christi  mandato  usos  fuisse  apostolos,  nobis  instar  legis  est  eorum  observatio.  Huic  alterum  quoque  annexum  est,  inane  symbolum  non  fuisse.  Pro  sacramento  igitur  habendum  [pag.  133]  esse  conficitur.  Ego  vero  utrumque  istorum  fateor.  Sed  quod  minime  praetereundum  erat  non  considerantes  mediatores  nostri,  cuius  rei  scilicet  fuerit  sacramentum,  ex  temporali  imperite  perpetuum  faciunt.  Gratias  spiritus,  quae  tunc  conferebantur  per  manuum  impositionem,  aliquanto  post  conferri  desiisse,  notum  est.  Sive  hoc  mundi  ingratitudine  factum  fuerit,  sive  quia  satis  1)  d'un  fausse  lecture  du  passage  allegue.  2)  la  droite  maistresse  de  verite  et  qui  entend  tresbien  la  volonte  de  Dieu.  3)  Add.  et  toutesfois  Ananie  n'estoit  qu'un  simple  disciple  de  S.  Paul.  4)  Dist.  95  ca.  pervenit.