8:627  627  REFUTATIO  ERRORUM  628  Dei  caritatem  definit,  si  quis  servat  eius  sermonem.  Item  4  (v.  12),  si  nos  invicem  diligimus.  Serveto  inde  emanat  perfectio,  quae  omnes  carnis  sordes  aboleat.  Subiicit  continuo  post,  quod  Paulus  Philipp.  3  (v.  12  sqq.)  se  perfectum  et  non  perfectum  docet,  ita  debere  intelligi,  quod  fuerit  non  perfectus,  si  resurrectionis  gloriam  spectes:  perfectus  vero,  perfectione  donorum  Christi.l)  Ut  intacta  per  me  huius  dogmatis  impietas  maneat,  iam  tamen  victor  evasi:  Servetus  autem  foedae  impudentiae  convictus  iacet.  Negavit  se  Catharis  et  Coelestinis  similem,  quorum  errorem  pleno  ore  ipsum  crepuisse  ostendo-  Atqui  perfectio  in  hoc  mando  erigi  non  potest,  quin  ex  duobus  gratiae  et  salutis  per  Christum  promissae  capitibus  alterum  deleatur.  Haec  summa  est  novi  testamenti,  2)  quod  Deus  legem  suam  in  piorum  cordibus  insculpet,  neque  iniquitatum  recordabitur.  Ubi  vero  nulla  est  residua  iniquitas,  frustra  eius  remissio  promittitur.  Quia  dixeram,  legem  Dei  sic  ab  ipso  aboleri,  ut  suus  cuique  afflatus  sit  vivendi  regula,  me  iterum  mendacii  accusat.  Iurene  an  iniuria,  facile  ex  brevi  verborum  eius  recitatione  lectores  agnoscent.  Epistola  vicesima  tertia  [pag.  237]  ex  professo  contendit,  legem  nonnisi  ad  tempus  datam.  Excipiet  forte  quispiam  ex  eius  fautoribus,  hoc  nihil  a  Pauli  dicto  discrepare.  Ego  vero  ubique  quod  Paulus  docet  profiteor,  non  modo  abrogatas  esse  caeremonias  Christi  adventu,  sed  iugum  servitutis  solutum  esse,  sublatam  quoque  maledictionem,  quam  lex  omnibus  transgressoribus  denunciat.  Denique  qualis  sit  legis  abrogatio,  quum  aliis  pluribus  locis,  tum  in  mea  Institutione  circiter  finem  tertii  capitis*)  perspicue  docui.3)  Sed  hic  phreneticus  coelum  et  terram  turbat,  quia  regulam  bene  vivendi  in  decalogo  praescriptam,  soluto  maledictionis  rigore,  aeternam  esse  dicimus,  ideoque  Iudaeis  et  gentibus  communem.  Quid  autem  legis  doctrinae  opponit  Servetus?  Nempe  solum  spiritus  instinctum.4)  Cui  respondet  quod  alibi  dicit  pag.  316,  quod  lex  Christi  non  indigeat  externo  modo  scribi,  nec  per  papae  decreta:  quia  sit  lex  cordis  et  fidei,  cuius  ratione  efficimur  theodidacti,  dum  patre  trahente  Christum  discimus.  Convicia  sua,  ut  volet,  in  aerem  iaculetur  Servetus,  modo  palam  fiat,  nihil  ei  non  vere  fuisse  a  me  obiectum.  Si  excipiat  quispiam  ex  eius  discipulis,  parum  referre  scrip-  1)  Add.  Voire:  mais  qu'avoit-il  a  faire  de  s'efforcer  comme  il  le  recite  s'il  n'y  avoit  plus  que  redire  en  luy?  2)  comme  en  parle  Ieremie  (31,  34).  *)  Nunc  I  IL  cap.  VIL  §.  14.  3)  Add.  Parquoy  il  n'estoit  ia  besoin  que  Servet  bataillast  contre  moy  pour  ceste  querelle.  4)  Add.  et  n'e  st-ce  pas  ce  que  i'ay  dict  que  chacun  aura  son  inspiration  pour  reigle.