7:624
panem
defixis:
quod
est
non
minus
a
recta
fidei
regula,
quam
a
gloriosa
Christi
maiestate
alienum.
Iam
quod
peracta
coena
manere
nihilominus
aiunt
Christi
corpus,
quamdiu
panis
consecratus
servatur:
*)
id
addi
pportuit,
ut
sibi
in
errore
constarent.
Quo
enim
transvolaret
Christi
corpus,
si
in
locum
panis
semel
subiisset?
Verum,
qualem
iis
religionem
dicemus
esse,
qui
tam
putidis
ineptiis
assentiuntur:
nisi
quod
potius
simulant
?
Quis
enim,
nisi
plane
a
diabolo
fascinatus,
plus
appetet
in
sacramento,
quam
quod
continent
promissiones?
Nunc
expendamus
Christi
verba.
Certe
non
panem
alloquitur,
ut
fieri
corpus
suum
iubeat.
Panis
ergo
non
sibi,
neque
in
se
corpus
est:
sed
nobis,
quatenus
nobis
in
spirituale
symbolum
offertur.
Deinde
quum'
inter
se
cohaereant
[pag.
126]
mandatum
et
promissio,
nostrum
non
est
divellere,
quae
filius
Dei
coniunxit.
Quid
autem
ille?
Priusquam
nobis
corpus
et
sanguinem
suum
promittat,
iubet
accipere,
edere
et
bibere.
Tollatur
nunc
communicatio
quam
praecipit,
quem
amplius
locum
habebit
quae
annexa
est
promissio?
Corpus,
inquam,
suum
nobis
Christus
porrigit,
sed
edendum:
sanguinem
suum
propinat,
sed
bibendum.
Tota
ergo
vis
consecrationis
ad
nos
dirigitur,
non
ad
panem
aut
vinum
:
et
quidem
ad
nos,
mandato
Christi
obtemperantes.
Haec
relatio
melius
ex
simili
patefiet.
Paulus
man
cibum
fuisse
spiritualem
testatur,
et
aquam
ex
petra
profluentem
similiter
eundem
cum
nostro
spiritualem
cibum
(1
Cor.
10,
3.
4).
Clara
verba
sunt,
sub
diversis
licet
signis,
eiusdem
patres
illos
Christi
fuisse
nobiscum
participes.
Quis
autem
fando
audivit,
lagenam
mannae,
quae
servata
fuit,
a
piis
fuisse
adoratam?
Imo
quum
furioso
prope
impetu
ad
omne
genus
idololatriae
proiecti
essent
Iudaei,
nemini
hoc
venit
unquam
in
mentem.
Quid
si
aliquid
inter
edendum
casu
decidisset,
an
pedibus
calcatum
fuisset
Christi
corpus?
Quid?
quum
putrescebat
quod
ultra
iustam
mensuram
collectum
fuerat,
an
vitium
accidebat
Christi
corpori?
Si
quis
aqua
illa
sordes2)
lavisset,
an
infectus
fuisset
Christi
sanguis?
Quod
terrae
venis
hauriebatur,
quod
potabant
iumenta
(nam
aliunde
nulla
erat
aquatio)
quid
erat
praeter
aquam?
Videmus
ergo,
signis
nihil
subesse,
nisi
eorum
respectu
ad
quos
significatio
pertinet.
Atque
hoc
simili
refutatur
etiam
quod
de
adoratione
garriunt.
Nam
quum
petram
fuisse
Christum
testetur
Paulus,
non
tamen
adeo
stupidi
erant
Israelitae,
ut
se
[pag.
127]
coram
ipsa
prosternerent.
Verum
ad
causam,
quae
nunc
in
manibus
est,
redeo.
Volunt
mediatores
consecratione
facta
remanere
semper
extra
coenae
usum
Christi
corpus.
Certe
si
quid
valere
debent
coniecturae,
quum
primam
1)
en
ce
qui
reste
d'oublie.
2)
ses
drapeaux.
|