7:622
seria
actio
est.
Promissio
additur,
quae
aliter
stare
nequeat,
nisi
panem
vere
edamus.
Retinenda
est
enim
semper
illa,
quam
notavi,
similitudo.
Sicuti
pane
et
vino
alitur
corpus,
ita
cibum
animae
esse
Christi
carnem,
et
sanguinem
eius,
potum.
Nos
itaque
Christi
mandato
obtemperantes,
promissionem
quoque
simul
amplectimur,
non
dubitantes
quin
arcana
spiritus
sui
virtute
intus
efficiat
in
nobis,
quod
panis
oculis
significat.
Boni
isti
viri,
qui
pacificatorum
personas
induunt,
fictitiam
μεταμόρφωσιν,
1)
cuius
nusquam
in
scripturis
fit
mentio,
tanto
supercilio
asserunt,
ac
si
centum
oracula
ad
eam
comprobandam
coelitus
allata
essent.
Negamus
fas
nobis
esse,
discedere
a
certis
Christi
verbis.
Quid
est
causae,
cur
in
hanc,
quam
Christo
deferimus,
reverentiam,
adeo
atrociter
saeviant,
ut
hoc
solo
crimine
nos
habeant
pro
haereticis?
Nam
simplici
et
usitata
damnatione
non
contenti,
^calumniantur
vocari
a
nobis
in
dubium
Christi
omnipotentiam,
ipsumque
insimulari
vanitatis
:
quasi
vero
hic
de
Christi
potentia
disputetur,
ac
non
potius
ex
eius
verbo
quaerenda
sit
mysterii
veritas.
Rerum
omnium
conversionem
fieri
posse
a
Christo,
nos
quoque
fatemur.
Verum,
si
quis
inde
coelum
colligat
conversum
esse
in
terram,
ridiculus
erit
virtutis
divinae
[pag.
123]
aestimator,
qui
naturae
ordinem
ab
illo
fixum
et
constitutum,
monstra
sibi
fingendo,
revellat.
Ita
in
hac
quaestione,
quaerendo
quidnam
possit
Christus,
frustra
se
fatigant,
quum
haec
una
cognitio
sensus
omnes
nostros
in
se
continere
debeat,
quidnam
velit.
Voluntas
autem
eius
non
alibi
quam
in
verbo
quaerenda.
Nunc
syllabam
unam
proferant,
quae
testis
sit
huius
quam
iactant
conversionis.
Atqui
nulla
usquam
reperietur,
Nimis
ergo
futilis
est
calumnia,
quod
nos
cum
Christi
potentia
in
certamen,
quod
nullum
est,
committunt.
Vanitatis
porro
Christum
a
nobis
argui
quam
improbe
mentiuntur?
Pronunciat
Christus
se
corpus
et
sanguinem
suum
dare,
panem
ac
vinum
porrigendo:
hoc
totum
recipimus,
nec
vero
dubitamus,
quin
sua
constet
promissioni
fides,
quae
certe
constare
nequit,
quin
res
exhibeatur
ipsa.
Sed
hoc
est
scilicet,
nihili
prae
suis
portentis
aestimant
quidquid
et
ore
Christi
proditum
est,
et
solidam
mysterii
vim
explicat,
et
totum,
in
quo
acquiescit
fides,
spiritualis
gratiae
effectum
continet.
Hic
ut
plurimas
absurditates
non
enumerem,
vel
magis
errorum
prodigia,
quae
ista
transsubstantiatio
peperit:
quis
omnino
pius,
et
rite
eruditus
in
Christi
schola,
non
eam
vel
hoc
nomine
detestetur?
Quod
quum
proprium
hoc
habeat
coena
Christi,
ut
in
coelum
nos
attollat:
simul
ac
animis
nostris
insederit
haec
persuasio,
conversum
esse
in
corpus
Christi
panem,
deorsum
mentes
in
terram
flectit,
quae
in
coelum
1)
Gallus:
transsubstantiation.
|