7:621
621
REFORMANDAE
RATIO.
622
habent
proprium
sacramenta
ut,
pro
humani
ingenii
modulo,
quod
spirituale
est,
in
visibili
signo
conspiciendum
praebeant.
Haec
porro
coenae
spiritualis
est
veritas,
carnem
Christi
esse
cibum,
et
sanguinem
eius
potum,
quibus
animae
nostrae
pascuntur.
Huic,
nisi
signum
respondeat,
sublata
est
sacramenti
ratio.
Panem
ergo
nobis
porrigi
et
vinum
necesse
est,
ex
quibus
discamus
quod
hic
nobis
Christus
figurat.
Iam
si
inane
est
panis
simulacrum,
quod
cernimus,
quid
nobis
testabitur,
nisi
inanem
carnis
Christi
umbram?
Speciem
panis1)
esse
fingunt,
quae
oculos
ludat.
Quo
nos
tandem
haec
imago
perducet?
Proinde,
ut
verum
animae
pastum
hic
fideles
agnoscant,
signum
illis
sisti
[pag.
12ll
oportet,
quod
corpori
pascendo
conveniat.
Denique,
hoc
in
sacramentis
agitur,
ut
signi
reique
signatae
analogia
et
affinitas,
quidam
sit
veluti
transitus
a
sensu
corporis
ad
animae
intelligentiam.
Quid
nunc
boni
moderatores?
Quod
te
panem
gustare
putas
et
vinum,
falleris:
desiit
enim
panis
esse
qui
erat,
nec
quidquam
restat,
nisi
spectrum.
Cuius
ergo
rei
mihi
symbolum
erit?
Quo
res
melius
pateat,
similitudinem
mutuemur
ex
baptismo.
Si
quis
aquam
esse
neget,
qua
illic
abluimur,
annon
protinus
evanescet
tota
baptismi
veritas?
Quis
enim
sibi
persuadeat,
lavacrum
se
habere
regenerationis,
si
in
signo
nihil
tale
inveniat?
Ergo
ut
fructuosum
sit
nobis
sacramentum,
hoc2)
nobis
nunquam
patiamur
excuti,
quod
etiam
compluribus
et
firmis
scripturae
testimoniis
comprobatur:
panem
qui
frangitur
inter
nos
esse
corporis
Christi
κοινωνίαν:
similiter
et
vinum,
sanguinis.
Accedit
ad
perspicuam
scripturae
doctrinam
veteris
ecclesiae
consensus.
Nihil
certius
est,
quam
hoc
delirium,
quum
plus
sexcentis
annis
nemini
venisset
in
mentem,
a
rixosis
sophistis
subito,
quasi
abortivum
aliquem
foetum,
prodiisse:
et
tamen
sic
obtinuerat3)
illa,
quam
dixi,
de
signi
cum
re
signata
analogia
persuasio,
ut
initio
explosum
fuerit.
Fluxerunt
deinde
complures
anni,
quibus
crevit
barbaries,
et
una
cum
bonarum
omnium
artium
studio
purior
religio
obsolevit.
Hoc
vero4)
fuit
opportunum
Satanae
tempus,
quo
reiectitium
hoc
dogma
de
integro
inveheret.
Et
tamen
exstiterunt,
saeculis
fere
omnibus
sani
homines,
qui
saltem
displicere
sibi
non
[pag.
122]
dissimularent,
idque
non
libera
modo
voce,
sed
scriptis
quoque
facerent
testatum.
Sed
demus
sane
errorem
esse
longa
vetustate
confirmatum,
nos
tamen
religione
constrictos
tenent
verba
Christi,
ne
ullis
hominum
placitis,
quae
nos
inde
abducant,
subscribere
audeamus.
Iubet
Christus
panem
accipere
et
edere.
Haec
omnium
maxime
1)
une
figure
de
pain
sans
substance.
2)
la
convenance
du
signe.
3)
estoit
tellement
enracinee
aux
espritz
des
hommes.
4)
Ed,
germ.
habet:
vere.
|