6:621
CONSILIUM
PHILIPPI
MELANCHTHONIS.
[pag.
98]
Non
dubium
est,
omnes
creaturas
rationales
obligatas
esse
ad
primum
praeceptum
:
ut
verum
Deum
vero
timore
et
vera
fide
colant,
et
fugiant
omnia
idola
ethnica,
mahometica,
haeretica
et
quarumcunque
sectarum
portenta,
pugnantia
cum
verbo
Dei,
in
quo
se
verus
Deus
patefecit:
Dominum
Deum
tuum
adorabis,
et
illi
soli
servies
(Matth.
4,
10).
Nec
tantum
interior
cultus
necessarius
est,
sed
etiam
externa
significatio,
seu
confessio,
seu
professio:
Qui
negaverit
me
coram
hominibus,
negabo
eum
coram
patre
coelesti
(Matth.
10,
33).
Negat
autem,
qui
nunquam
aperte
confitetur,
imo
etiam
perseverat
in
testimoniis
contrariis
'verae
invocationi:
legit
missas,
aut
adorat
panem,
aut
statuas.
Quod
enim
quidam
dicunt,
se
non
negare,
sed
interrogatos,
dicturos
esse
quod
sentiant,
nec
opus
esse
sine
vocatione
periculum
accersere:
etsi
haec
vera
sunt,
tamen
interea
non
sunt
contraria
facienda
verae
invocationi.
Ut
si
quis
captivus
ex
Christianis,
vivens
inter
Turcas,
tacitus
apud
sese
Christum
invocaret,
nec
tamen
externa
professione
[pag.
99]
suam
fidem
ostenderet,
imo
etiam
interesset
turcicis
sacris:
haud
dubie
reus
esset
aeternae
irae
Dei.
Sed
ubicunque
sumus,
sive
inter
Turcas,
sive
inter
haereticos,
sive
inter
vere
pios,
interdum
aliqua
confessio
necessaria
est:
et
certe
contraria
verae
invocationi
non
sunt
facienda.
Si
quis
igitur
est
sacrificulus
aut
monachus,
et
cogitur
missas
celebrare,
ut
vocant,
si
intelligit
se
impie
facere,
omittat
eas
missas,
nec
agat
contra
conscientiam:
nec
potest
inveniri
excusatio
ulla
pia,
cur
liceat
retinere
eam
consuetudinem.
Idem
dico
de
laicis.
Ea
*)
quae
norunt
vere
esse
idolorum
cultum,
fugiant
iuxta
illud:
Fugite
idola
(1
Ioann.
5,
21).
Sunt
autem
manifesti
cultus
idolorum,
invocatio
sanctorum,
qui
ex
hac
vita
discesserunt:
invocatio
ad
certas
statuas,
adoratio
panis
in
impiis
missis,
et
in
circumgestatione.
Aliqui
dissimulantes
agnitam
veritatem,
confirmant
saevitiam
regum.
Hi
etiam
magis
peccant,
1)
Et
1576
seqq.
|