7:620
gant.
Taceo
quod
de
forma
baptismi
disputantes,
posthabita
mysterii
explicatione,
quasi
parum
ad
rem
faceret,
in
nudam
verborum
pronunciationem
insistunt:
ac
si
Christus,
quum
apostolos
in
nomen
patris
et
filii
et
spiritus
sancti
baptizare
iussit,
magicum
nescio
quod
carmen
dictasset:
ac
non
potius
summatim
indicare
voluisset,
unde
et
tota
vis
baptismi
fluat,
et
cuius
nomine
iussuque
administretur,
et
cuius
fide
nitatur,
et
quorsum
referri
debeat.
Caeremonias
omnes,
quibus
purum
Christi
baptismum
posteritas
partim
vitiavit,
partim
obfuscavit,
illibatas
manere
iubens:
*)
imo
etiam
restitui,
sicubi
sint
abrogatae.
Hoc
autem
quid
aliud
est,
quam
coenosis
hominum
inquinamentis
coeleste
filii
Dei
lavacrum
inficere?
Simplex
aquae
symbolum
nobis
mandavit
Christus.
Eo,
ut
par
erat,
contenti
fuerunt
apostoli.
Non
eadem
apud
successores
valuit
sobrietas.
Arrisit
enim
oleum,
et
cereus,
et
similes
nugae.
Demum
obrepsit,
quae
solet,
perversa
superstitio:
ut
chrisma
ab
hominibus
additum
pluris
quam
aqua
ore
Christi
consecrata
fieret.
Aquam
vero
ipsam
novo
et
sumptuoso
ritu,2)
quasi
alias
profana
esset,
oportuit
consecrari.
Denique
ipsa
baptizandi
actio
ex
tam
variis
et
multis
partibus
consarcinata
est,
ut
aquae
symbolum,
quod
solum
debuerat
illic
eminere,
sub
magno
cumulo
lateat.
Causantur
superstitionum
magistri,
haec
additamenta
ornando
baptismo
servire:
verum
res
ipsa
clamat,
obscurari
potius
puram
eius
administrationem,
[pag.
120]
Aliqua
igitur
saltem
correctione
opus
erat.
Eam
mediatores
adeo
non
admittunt,
ut
diserte
caveant,
ne
quid
novetur.
Detur
hoc
sane
vetustati:
ut
quaenon
supervacua
modo,
sed
etiam
inutilia
sunt,
tolerentur.3)
Quid
autem,
si
qua
absurda
et
ridicula,
parumque
congruentia
cum
mysterii
dignitate
reperiantur?
Atqui
eiusmodi
esse
sputum
fateri
cogentur,
quo
summa
parvulorum
labra
irrigant.4)
Sputo
Christus
attigit
os
muti,5)
cui
sermonem
restituere
volebat.
Quam
praepostera
est
aemulatio,
quum
idem
in
parvulis
tentant.
An
sic
decebat
commemorari
Christi
miracula?
Ludibrium
hoc,
quod
unde
vel
quando
emerserit
nescitur,
nullum
certe
gravem
autorem
habet,
pertinaciter
quum
defendunt,
nonne
aperte
huc
se
tendere
ostendunt,
ne
qua
lucis
scintilla
nobis
maneat?
In
tractanda
coena,
transsubstantiationis
commentum
revocant:
cui
reclamare
coguntur,
quicunque
verum
coenae
usum
sibi
perire
nolunt.6)
Hoc
1)
Ed.
germ.
add.:
mediatores.
2)
avec
ie
ne
say
quelle
parade.
3)
Add.
pource
qu'elles
ont
si
longuement
este
en
usage.
4)
le
crachat
qu'ilz
mettent
sur
les
aureilles
des
enfans.
5)
Edd.
recentiores
hic
apponunt
I.
Ioann.
9,
6
quum
laudare
deberent
Marc.
7,
31.
6)
si
nous
voulons
avoir
le
vray
usage
d'icelle.
|