49:62
iusti
censemur,
quia
pretio
redempti,
certe
aliunde
mutuamur,
quod
in
nobis
non
est.
Et
mox
clarius
exponit
Paulus
quid
ista
redemptio
valeat,
vel
quorsum
spectet:
nempe
ut
Deo
reconciliemur.
Christum
enim
propitiationem,
vel
(quod
magis
placet,
ut
sit
allusio
ad
veterem
figuram)
propitiatorium
vocat.
Quid
autem
id
sibi
vult,
nisi
nos
esse
iustos,
quatenus
Christus
nobis
patrem
propitiat?
Sed
iam
expendere
verba
convenit.
25.
Quem
proposuit1).
Quia
verbum
graecum
TupoTtfrevai,
nunc
ante
decernere
significat,
nunc
in
medium
proferre:
si
prior
expositio
recipitur,
refert
Paulus
ad
gratuitam
Dei
misericordiam,
quod
ordinatus
fuerit
Christus
mediator,
qui
patrem
nobis
sacrificio
mortis
suae
placaret.
Neque
enim
vulgaris
est
gratiae
commendatio,
quod
rationem
ultro
Deus
quaesivit,
qua
maledictionem
nostram
tolleret.
Et
certe
locus
hic
videtur
cum
illo
congruere:
Sic
Deus
dilexit
mundum,
ut
filium
suum
unigenitum
daret.
Quamquam
si
alterum
sensum
amplectimur,
eadem
manebit
ratio:
quod
Deus
in
medium
suo
tempore
repraesentavit,
quem
apud
se
mediatorem
decreverat.
In
voce
tXaanfjpcov
placet
esse
allusionem
(ut
dixi)
ad
vetus
propitiatorium.
Id
enim
re
ipsa
in
Christo
exhibitum
docet,
quod
illic
figurabatur.
Quia
tamen
improbari
non
possit
diversa
opinio,
si
quis
simplicius
accipere
malit,
in
medio
relinquam.
Quod
potissimum
voluit
hic
Paulus,
certo
ex
eius
verbis
evincitur,
Deum
sine
Christo
semper
iratum
nobis
esse:
reconciliari
nos
per
eum,
dum
iustitia
eius
accepti
sumus.
Non
enim
detestatur
in
nobis
Deus
opus
suum,
id
est,
quod
conditi
sumus
homines:
sed
nostram
immunditiem,
quae
lucem
imaginis
suae
exstinguit.
Eam
ubi
abstersit
Christi
ablutio,
nos
ut
purum
opus
suum
amat
ille
et
osculatur.
Propitiatorium
per
fidem
in
sanguine
eius.
Ita
magis
placet
ad
verbum
retinere
quod
habet
Paulus:
siquidem
mihi
videtur
uno
contextu
voluisse
dicere,
propitium
nobis
Deum
reddi
simul
ac
in
Christi
sanguine
repositam
habemus
fiduciam:
quia
per
fidem
in
eius
beneficii
possessionem
venimus.
Sanguinem
autem
solum
nominando
non
voluit
alias
redemptionis
partes
excludere,
sed
potius
sub
una
parte
totam
summam
comprehendere:
sanguinem
vero
nominavit,
in
quo
habemus
nostrum
lavacrum.
Sic
per
synecdochen
tota
expiatio
notatur.
Nam
quum
nuper
dixisset
pacificatum
esse
Deum
in
Christo,
nunc
addit
fide
hunc
effectum
constare:
et
simul
quid
fides
nostra
praecipue
in
Christo
respicere
debeat.
Propter
remissionem
delictorum2).
Tantundem
*)
Hic
proponere
non
proferre
significat,
aut
in
medium
repraesentare,
sed
praeordinare
et
praestituere,
ut
ad
clementiam
Dei
referatur,
quae
rationem
ultro
exquisivit
quae
nostrae
miseriae
succurreret.
2)
Istud
ota,
si
liceat,
malim
resolvere
in
per:
frigidum
enim
sensum
habebis
si
causaliter
accipias.
|