45:62
cens,
Ioseph
fili
David,
ne
metuas
assumere
Mariam
uxorem
tuam:
nam
quod
in
ea
conceptum
est,
ex
spiritu
sancto
est.
21.
Pariet
autem
filium,
et
vocabis
nomen
eius
Iesum.
Is
enim
salvum
faciet
populum
suum
a
peccatis
eorum.
22.
Porro
totum
hoc
factum
est,
ut
impleretur
quod
dictum
est
a
Domino
per
prophetam,
dicentem,
23.
Ecce,
virgo
praegnans
erit,
et
pariet
filium,
et
vocabunt
nomen
eius
Immanuel.
Quod
si
quis
interpretetur,
valet,
Nobiscum
Deus.
24.
Excitatus
vero
Ioseph
a
somno,
fecit
sicut
ei
praeceperat
angelus
Domini,
et
assumpsit
uxorem
suam:
25.
Et
non
cognovit
eam,
donec
peperit
filium
suum
primogenitum,
et
vocavit
nomen
eius
Iesum.
18.
Iesu
Christi
nativitas.
Nondum
exponit
Matthaeus,
ubi
aut
qualiter
natus
sit
Christus,
sed
quomodo
coelestis
eius
generatio
ipsi
Ioseph
comperta
fuerit.
Dicit
primum,
inventam
fuisse
Mariam
gravidam
ex
spiritu
sancto:
non
quod
arcanum
illud
Dei
opus
vulgo
notum
foret,
sed
cum
hominum
notitia
miscet
spiritus
virtutem,
quae
adhuc
latebat.
Tempus
notat,
quum
desponsa
esset
Ioseph,
prius
tamen
quam
convenirent.
Nam
quoad
fidem
coniugii,
simul
ac
puella
viro
promissa
erat,
Iudaei
instar
legitimae
uxoris
habebant.
Itaque
lex
adulterii
damnabat,
quae
sponsalibus
contractis
castitatem
violaverant.
Verbum
quo
utitur
evangelista,
vel
concubitum
verecunde
notat,
vel
simpliciter
accipitur
pro
simul
habitare,
ut
domum
et
familiam
unam
efficiant
maritus
et
uxor.
Ita
sensus
erit,
nondum
virginem
traditam
fuisse
in
manum
viri
a
parentibus,
sed
adhuc
sub
eorum
custodia
vixisse.
19.
Quum
iustus
esset.
Quidam
interpretes
intelligunt,
Ioseph,
ideo
quod
iustus
esset,
voluisse
uxori
parcere:
ita
iustitia
illis
est
humanitas,
vel
moderatio
animi
ad
clementiam
propensior.
Sed
alii
rectius,
qui
haec
duo
membra
adversative
legunt,
iustum
quidem
fuisse
Ioseph,
sed
tamen
de
fama
uxoris
fuisse
sollicitum.
Proinde
iustitia,
quae
hic
laudatur,
in
odio
et
detestatione
sceleris
fuit.
Quia
suspectam
adulterii
habebat
uxorem,
imo
adulteram
esse
persuasus
erat,
tale
scelus
nolebat
indulgentia
sua
fovere.
Et
certe
uxoris
suae
leno
est,
quisquis
ad
eius
impudicitiam
connivet:
nec
tantum
a
tali
flagitio
abhorrent
ingenuae
et
honestae
mentes,
sed
illam
quam
dixi
socordiam
leges
notant
infamia.
Ergo
Ioseph
iustitiae
zelo
quod
putabat
esse
in
uxore
crimen
damnavit:
interea
proclivis
ad
humanitatem
animus
obstabat,
ne
summo
iuris
rigore
ageret.
Media
illa
erat
et
magis
temperata
ratio,
si
clanculum
discedens
alio
migraret.
Unde
colligimus,
non
ita
molli
et
effeminato
fuisse
animo,
ut
misericordiae
praetextu
crimen
tegendo
aleret:
tantum
aliquid
remisit
ex
summo
iure,
ne
uxorem
turpi
iudicio
exponeret.
Nec
vero
dubium
nobis
esse
debet,
quin
arcano
spi-
|