23:618
quod
fratrum
moestitiae
et
anxietati
tam
amice
illacrymat,
insigni
documento
nos
ad
misericordiam
instituit.
Quod
si
nobis
cum
iracundiae
impetu
vel
odii
pertinacia
arduum
est
certamen,
petendus
a
Domino
est
lenitatis
spiritus,
cuius
vis
non
minus
efficaciter
hodie
se
exseret
in
Christi
membris
quam
olim
in
Ioseph.
19.
Numquid
enim
loco
Dei
sum?
Quidam
putant
his
verbis
repudiatum
ab
eo
fuisse
honorem,
ac
si
diceret,
perperam
sibi
deferri,
quia
nonnisi
uni
Deo
debetur,
sed
hoc
nihil
habet
coloris,
quum
saepe
alias
passus
sit
hoc
modo
se
coli,
et
longe
alium
fratribus
animum
esse
sciat
quam
Dei
cultum
in
hominem
mortalem
transferre.
Mihi
etiam
nihilo
magis
probatur
alter
sensus,
quod
se
poenam
sumpturum
neget,
quia
Deus
non
sit.
Neque
enim
ita
sibi
temperabat
a
retalianda
iniuria,
ut
Deum
fore
ultorem
speraret.
Alii
tertium
sensum
afferunt,
quod
respondeat
Ioseph,
consilio
Dei
non
suo
totum
hoc
negotium
gestum
osse:
quem
etsi
non
plane
reiicio,
quia
ad
verum
accedit,
non
tamen
pro
vero
amplector.
Particula
quidem
nnn
nunc
vicem
denotat,
ut
latinum
pro,
nunc
subiectionem.
Itaque
nisi
obstaret
interrogatio,
commode
verteretur,
quia
sub
Deo
ego
sum:
ac
tunc
sensus
esset,
ne
metuatis
quia
ego
sub
Deo
sum:
ut
admoneat
Ioseph,
quia
Dei
imperio
subest,
non
suum
esse
praeire,
sed
sequi.
Verum
quia
praefigitur
n
interrogationi
nota,
aliter
nequit
exponi,
quoniam
non
esset
consentaneum
ut
se
mortalis
homo
ad
turbandum
Dei
consilium
ingerat.
Porro
quoad
rei
summam,
nulla
ambiguitas.
Nam
quia
Ioseph
divinae
providentiae
finem
expendit,
quasi
iniecto
fraeno
compescit
suos
affectus,
ne
intemperanter
exsultent.
Erat
quidem
miti
humanoque
ingenio:
sed
nihil
est
sedandae
eius
iracundiae
melius
vel
magis
appositum
quam
se
Deo
regendum
submittere.
Itaque
ubi
nos
vindictae
cupiditas
sollicitat,
huc
referendi
sunt
omnes
sensus.
Porro,
quum
hac
ratione
fratres
tranquillos
et
securos
esse
iubeat,
quia
legitimum
Deo
tribuens
honorem,
libenter
sustineat
eius
imperio
parere:
hinc
discamus,
tunc
optime
nobiscum
agi
ubi
negotium
nobis
est
cum
hominibus
modestis,
qui
Deum
sibi
ducem
praeficiunt,
eiusque
placitis
non
modo
subesse
sustinent,
sed
libenter
obsequuntur.
Nam
si
quis
impotenter
carnis
libidine
feratur,
mille
ab
eo
nobis
timendae
erunt
mortes:
nisi
furorem
eius
Dominus
violenter
frangat.
Sicut
autem
unum
hoc
est
sedandae
iracundiae
remedium
agnoscere
quinam
simus,
et
quid
iuris
in
nos
Deo
competat:
sic
rursum
ubi
penitus
insederit
haec
cogitatio,
nullus
est
tam
furiosus
ardor,
ad
quem
mitigandum
non
sufficiat.
21.
Et
vos
cogitastis
de
me.
Probe
(ut
diximus)
Dei
providentiam
considerat
Ioseph,
ut
sibi
non
modo
dandae
veniae,
sed
etiam
exercendae
benefi-
|