40:616
Hic
aliud
etiam
additur,
nempe
regem
Nebuchadnezer
extulisse
prophetam
Dei,
et
ornasse
summis
honoribus.
Dictum
fuit
de
praepostero
cultu,
quem
exhibuit
ipse,
et
iussit
ab
aliis
praestari.
Quantum
ad
munera
pertinet
ac
praefecturam,
non
posset
hoc
damnari
vel
quod
Nebuchadnezer
dignatus
fuit
tanto
honore
Dei
servum,
vel
quod
ipse
Daniel
passus
fuerit
ita
se
ornari.
Est
quidem
cavendum
omnibus
Dei
servis,
ne
quaestum
faciant
ex
suo
munere:
praesertim
scimus
pestilentissimum
hunc
esse
morbum,
ubi
prophetae
et
doctores
addicti
sunt
lucro,
vel
facile
recipiunt
oblata
munera.
Ubi
enim
pecuniae
contemptus
non
est,
illi
necesse
est
grassari
multa
vitia:
quoniam
omnes
avari
et
quaestuosi
homines
adulterant
verbum
Dei
instar
cauponum.
Ergo
advigilent
summopere
omnes
prophetae
et
ministri
Dei,
ne
ad
munera
animum
suum
applicent.
Sed
quantum
ad
Danielem
spectat,
potuit
recipere
quod
a
rege
oblatum
erat:
sicuti
etiam
et
Iosepho
licuit
suscipere
praefecturam
totius
Aegypti.
Nec
dubium
est,
quin
Daniel
aliud
spectaverit
quam
propriam
vel
privatam
utilitatem.
Neque
enim
lucro
addictum
fuisse
credibile
est,
quum
tam
patienter
exsilium
tulerit:
deinde
quum,
periculo
vitae,
maluerit
abstinere
a
cibis
regiis,
quam
se
alienare
a
populo
Dei.
Quum
ergo
praetulerit
ignominiam
crucis
(quia
tunc
oppressus
erat
Dei
populus)
et
opulentiae,
et
delitiis,
et
honoribus,
quis
putavit
fuisse
avaritia
excaecatum,
ut
munera
haec
acciperet?
Sed
quoniam
videbat
filios
Dei
misere
et
crudeliter
premi
a
Chaldaeis,
voluit
ipsorum
miseriis
succurrere,
quantum
in
se
erat.
Quoniam
ergo
sciebat
hoc
futurum
esse
aliquod
levamen
et
solatium
genti
suae,
ideo
passus
est
se
praefici
provinciae.
Et
eadem
etiam
ratio
apud
eum
valuit,
ut
peteret
sociis
suis
aliquem
primatum,
quemadmodum
sequitur,
49.
Et
Daniel
petiit
a
rege:
et
constituit
super
opus
(vel,
administrationem)
provinciae
Babylonis
Sidrach,
Mesach,
et
Abednego:
Daniel
autem
(erat)
in
porta
regis.
Posset
hic
notari
aliqua
ambitio
in
propheta,
quod
honores
venatur
suis
sociis.
Nam
quum
rex
sponte
praefecturam
offerret,
potuit
accipere,
ne
offenderet
animum
superbi
regis
:
fuit
illic
quaedam
necessitas.
Quod
autem
ipse
a
rege
petit,
ut
praefecturas
aliis
deferat,
unde
dicemus
fuisse
ortum?
Quemadmodum
iam
attigi,
posset
hic
Daniel
esse
suspectus
ambitionis:
posset
etiam
ohiici
aliud
crimen,
quod
quaestum
fecerit
ex
doctrina
sibi
divinitus
patefacta.
Sed
potius
respexit
populum
suum,
voluit
oppressis
aliquid
solatii
afferre.
Nam
tyrannice
Chaldaei
tunc
dominabantur
suis
mancipiis
:
et
scimus
Iudaeos
fuisse
toti
mundo
fere
exosos.
Quum
|