7:615  615  VERA  ECCLESIAE  616  legum  onera  imposita  sunt  Christianis,  quam  olim  sustinebant  Iudaei,  id  esse  praeter  Christi  institutum,  1)  nemo  dubitat.  Qui  enim  Dei  leges  abrogavit,  ut  nos  a  servitute  laxaret,  novis  profecto  hominum  legibus  nos  premi  noluit.  Factum  est  tamen.  Nec  tantum  liberale  illud  regimen  ablatum,  sed  quasi  in  diram  carnificinam  coactae  sunt  animae.  Saltem  fieri  nequit,  quin  assidue  torqueantur.  Nam  et  quaedam  aperte  cum  praescripta  a  Deo  regula  pugnant,  et  quarundam  observatio  impossibilis.  Tam  procul  absunt  a  levanda  hac  tyrannide,  qui  habenas  tenent,2)  ut  tantum  de  ea  stabilienda  cogitent.  Et  nunc  moderatores  nostri,  opposita  ecclesiae  autoritate,  impiorum  libidini  obsequuntur.  Alterius  quoque  mali  non  minus  necessaria  est  correctio.  Leges,  quas  sub  ecclesiae  nomine  commendant  tyranni,3)  spirituales  vocant:  ut  quae  regendis  conscientiis  sint  [pag.  112]  destinatae.  Huius  mali  appendix  est  illa  cuius  memini  superstitio:  quod  earum  observationem  ad  cultum  Dei  pertinere  fingunt.  At  Deus  sibi  uni  spirituale  regimen,  verboque  suo  vindicat:  ut  intactae  ab  hominibus  conscientiae  in  solum  eius  nutum  respicere  discant.  Unus  legislator,  inquit  Iacobus  (4,  12),  qui  salvare  potest  ac  perdere.  Et  Paulus  severe  admonet,  ne  se  hominibus  addicant,  qui  Christi  beneficio  sunt  manumissi  (1  Cor.  7,  23).  Et  alibi  Colossenses  obiurgat,  quod  decretis  teneantur  (Col.  2,  20).  Quid  ad  haec  mediatores?  Nulla  remedii  facta  mentione,  simpliciter,  ut  hactenus,  parendi  necessitate  nos  obstringunt.  Atqui,  tantundem  abrogatur  imperio  Dei,  quantum  hominibus  tribuitur.  Valeat  ergo  praevaricatrix  ista  obedientia,  quae  Dei  fraenum  abrumpit,  ut  nos  hominum  laqueis  strangulet.  Iam  quod  toti  ecclesiae  praeficiunt  romanum  pontificem,  quum  per  se  non  est  tolerabilex  tum  vero  acrius  refutandum,  quia  praerogativam  esse  Petro  concessam  fingunt.  Mandat  Petro  Christus,  ut  pascat  oves  suas  (Ioann.  2I,  16).  Quid?  Aliis  non  mandat?  Sed  non  frustra  hunc  nomine  compellat  Christus.  Quasi  non  constet,  illic  ter  repetito  oves  pascendi  iussu,  eum  restitui  in  honorem  apostolatus,  unde  ter  Christum  abnegando  exciderat.  Nomen  autem  ovium,  qua  fronte,  quaeso,  universam  ecclesiam  interpretantur?  Eodem  nempe  argumento  dicam,  munus,  quod  Christus  illi  contulerat,  aliis  resignasse,  quos  ad  pascendum  Christi  gregem  hortatur  (1  Petr.  5,  2).  Gubernare,  secundum  istos,  debuit  Petrus  totam  ecclesiam,  quia  illi  dictum  fuerat:  Pasce  oves  meas.  Ergo  si  aliis  idem  1)  contre  l'intention  de  Christ  et  contre  le  regime  qu'il  a  mis.  2)  ceux  qui  se  nomment  Prelatz.  3)  le  Pape  et  les  siens  qui  sont  bourreaux  des  ames.