40:615
615
PRAELECTIONES
616
penderet
rerum
eventus.
Dicitur
enim
Deus
potius
praescire
quae
futura
sunt,
quia
iam
statuerit
quid
fieri
vellet.
Merito
ergo
colligit
Nebuchadnezer
dominium
totius
mundi
esse
in
Dei
manu,
quia
de
rebus
futuris
ita
pronuntiet.
Nisi
enim
quidquid
futurum
est
situm
esset
in
eius
arbitrio,
non
posset
certo
hoc
vel
illud
praedicere.
Quum
ergo
praedicit
quod
futurum
est,
inde
certo
statuitur,
ab
ipso
etiam
cuncta
ordinari,
ut
nihil
fortuito
contingat,
sed
compleat
ipse
quidquid
decrevit.
Discendum
autem
est
ex
hoc
loco,
non
sufficere
si
quis
plenis
buccis,
ut
loquuntur,
celebret
Dei
sapientiam
et
potentiam,
nisi
simul
reiiciat
ex
animo
omnes
superstitiones,
et
teneat
sic
unicum
Deum,
ut
alios
omnes
valere
iubeat
et
facessere:
quia
non
potest
plenior
exigi
confessio,
quam
quae
hic
profertur:
et
tamen
videmus
ut
Nebuchadnezer
semper
implicitus
fuerit
Satanae
imposturis,
quia
voluit
retinere
falsos
deos
:
et
putavit
hoc
satis
esse,
si
primas
concederet
deo
Israelis.
Discamus
igitur
dandam
esse
operam
in
purgandis
animis
omni
superstitione,
quo
unicus
Deus
occupet
omnes
sensus
nostros.
Interea
notandum
etiam
est,
quam
grave
et
horrendum
iudicium
maneat
et
papistas,
et
similes,
qui
saltem
debuerant
imbuti
esse
pietatis
rudimentis,
dum
fatentur
unum
esse
summum
Deum,
et
interea
permiscent
ingentem
turbam,
et
quasi
proscindunt
potentiam
eius
et
sapientiam,
et
simul
obscurant
quod
hic
dicitur
a
rege
profano.
Nam
papistae
non
tantum
partiuntur
Dei
potentiam,
ita
ut
unusquisque
ex
sanctulis
ipsorum
aliquam
partem
sibi
arroget:
sed
etiam,
quum
loquuntur
de
ipso
Deo,
fingunt
omnia
quidem
praescire,
omnia
tamen
contingenter
fieri,
quoniam
et
liberi
arbitrii
hominum
Deus
creaverit,
deinde
etiam
reliquerit
in
suspenso
omnes
eventus:
ut
coelum
et
terra,
prout
ferunt
merita
hominum
vel
peccata,
nunc
officium
suum
praestent,
nunc
autem
sint
adversa
hominibus.
Est
quidem
hoc
verum
neque
pluere,
neque
esse
calorem,
neque
nubes,
neque
serenum
tempus,
neque
quidquam
aliud
accidere,
nisi
ex
iudicio
Dei:
et
quidquid
adversum
est,
esse
signum
eius
maledictionis:
quidquid
autem
prosperum
est
et
optabile,
hoc
esse
signum
eius
gratiae,
hoc
quidem
verum
est:
sed
ubi
principium
statuunt
papistae
in
hominis
arbitrio,
videmus
ut
Deum
spolient
suo
iure.
Ergo
discamus
ex
hop
loco,
non
minus
Deo
concedere,
quam
illi
tribuitur
a
rege
profano.
Sequitur,
48.
Tunc
rex
Danielem
magnificavit,
et
munera
praeclara
et
magna
dedit
ei
(vel,
munera
multa,
ut
alii
vertunt,
dedit
ei),
et
constituit
eum
super
totam
provinciam
Babylonis,
et
magistrum
procerum
super
omnes
sapientes
Babylonis.
|