40:614
admodum
omnes
superstitiosi
perplexi
haerent:
et
si
quando
pertinacius
suas
superstitiones
defendunt,
hoc
fit
temeritate,
quam
illis
diabolus
suggerit,
non
autem
iudicio:
denique
non
sunt
compositae
mentis,
quum
suas
superstitiones
audent
asserere
esse
pias
et
sanctas.
Sed
hic
videtur
Nebuchadnezer
in
speciem
renuntiare
suis
erroribus
:
quasi
diceret,
Hactenus
putavi
alios
esse
deos,
sed
iam
muto
sententiam.
Compertum
enim
habeo
deum
vestrum
esse
principem
omnium
deorum.
Et
certe
si
loquutus
fuisset
ex
animo,
poterat
colligere
se
facere
gravem
iniuriam
suis
idolis,
si
quid
divinitatis
in
illis
esset.
Scimus
enim
deum
Israelis
fuisse
in
summo
odio
atque
etiam
abominatione
profanis
gentibus.
Ubi
extollit
eum
supra
omnes
deos,
cogit
in
ordinem
et
Bel,
et
totam
illam
faecem
falsorum
deorum,
quos
colebant
Babylonii.
Sed,
quemadmodum
diximus,
abripitur
quasi
violenter,
ut
non
cogitet
quid
dicat:
sed
fuit
iste
quasi
enthousiasmos,
quod
Dominus
illum
obstupefecit,
deinde
traxit
in
admirationem,
et
simul
in
praedicationem
suae
potentiae.
Vocat
etiam
dominum
regum:
quo
elogio
illi
vendicat
summum
imperium
in
terra.
Significat
igitur
deum
Israelis
non
tantum
excellere
supra
omnes
deos,
sed
tenere
mundi
huius
gubernacula.
Si
enim
est
dominus
regum,
omnes
etiam
populi
sub
manu
eius
sunt
ac
ditione.
Vulgus
enim
hominum
non
potest
eximi
a
Dei
potestate,
si
continet
sub
se
reges
ipsos.
Tenemus
ergo
quid
significent
haec
verba:
nempe
quidquid
colitur
deorum
subesse
deo
Israelis,
quia
ille
emineat
supra
omnes
deos:
deinde
providentia
eius
mundum
regi,
ut
dominetur
et
populis
et
regibus,
et
omnia
moderetur
suo
arbitrio.
Addit,
esse
revelatorem
arcanorum.
Hoc
unum
est
ex
testimoniis
divinitatis,
quemadmodum
alibi
dictum
fuit.
Nam
Isaias
ubi
vult
probare
unicum
esse
Deum,
haec
duo
sumit
principia,
quod
scilicet
nihil
contingat
nisi
imperio
Dei:
et
adiungit
praescientiam
rerum
omnium
(Isa.
48,
3
sq.).
Haec
duo
coniuncta
sunt
quasi
vinculo
inseparabili.
Nebuchadnezer
tametsi
non
tenebat
quid
vere
proprium
esset
divinitatis:
quia
tamen
hic
impellitur
arcano
spiritus
Dei
instinctu,
ideo
tam
diserte
praedicat
et
potentiam
Dei
et
sapientiam.
Fatetur
ergo
deum
Israelis
excellere
supra
omnes
deos,
nempe
quia
obtineat
potestatem
in
toto
mundo:
deinde
quod
nihil
ei
sit
incognitum.
Et
adiungit
rationem,
quod
Daniel
potuerit
revelare
arcanum
illud.
Videtur
quidem
haec
ratio
non
satis
firma
esse.
Nam
colligit
Dei
unius
imperio
gubernari
mundum,
quod
Daniel
arcanum
patefecerit.
Atqui
nihil
hoc
ad
potentiam.
Sed
facilis
est
responsio.
Diximus
enim
alibi,
Deum
non
esse
nobis
fingendum
similem
Apollini,
qui
tantum
praedicat
res
futuras.
Et
certe
illud
est
nimis
insipidum,
tribuere
Deo
nudam
praescientiam,
quasi
aliunde
quam
ab
eius
arbitrio
39*
|