40:613  613  IN  DANIELEM.  CAP.  n.  614  dent:  quemadmodum  videmus  etiam  in  persona  Ioseph.  Ille  tametsi  Deo  se  prorsus  dicaverat,  tamen  aliquid  resipit  aegyptiacum  in  sermone  suo,  sicuti  in  forma  iurandi.  Et  quum  hoc  fuerit  in  illo  vitiosum,  idem  de  Daniele  etiam  dici  potest.  Pergamus  :  47.  Respondit  rex  Danieli,  et  dixit  j  Ex  vero  deus  vester  ipse  (est)  Deus  deorum,  et  dominus  regum,  et  revelator  arcanorum,  quod  potueris  revelare  arcanum  hoc.  Haec  confessio  nihil  nisi  pium,  et  sanctum,  et  rectum,  et  sincerum  spirat.  Posset  igitur  videri  testimonium  verae  conversionis  et  resipiscentiae.  Sed,  quemadmodum  nuper  admonui,  profani  homines  interdum  rapiuntur  in  admirationem  Dei:  et  tunc  large  et  prolixe  fatentur  quidquid  posset  requiri  a  veris  Dei  cultoribus.  Sed  illud  est  momentaneum  :  deinde  interea  manent  impliciti  suis  superstitionibus.  Extorquet  igitur  illis  Deus  verba,  quum  ita  pie  loquuntur:  sed  intus  retinent  sua  vitia,  ut  postea  facile  recidant  ad  pristinos  mores:  quemadmodum  memorabile  exemplum  postea  sequetur.  Quidquid  sit,  voluit  Deus  ore  profani  regis  gloriam  suam  promulgari,  et  illum  esse  praeconem  suae  potentiae  et  sui  numinis.  Profuit  autem  hoc  praecipue  Iudaeis,  hoc  est,  residuis  qui  adhuc  integri  manebant.  Nam  maior  pars  desciverat,  ut  satis  notum  est.  Fuit  enim  illis  facile  degenerare  a  puro  Dei  cultu:  deinde  quum  abducti  sunt  in  exsilium,  iam  erant  idololatrae  et  apostatae,  iam  abnegaverant  Deum  vivum.  Restabat  igitur  exiguus  piorum  numerus:  illis  voluit  Deus  consulere,  et  confirmare  eorum  animos,  quum  expressit  hanc  confessionem  regi  babylonio.  Sed  altera  etiam  accessit  utilitas,  quod  tam  rex  ipse  quam  omnes  Chaldaei  et  Assyrii  redditi  sunt  magis  inexcusabiles.  Si  enim  deus  Israel  vere  fuit  Deus,  cur  interea  Bel  retinet  gradum  suum?  ipse  est  Deus  deorum.  Atqui  est  inimicus  falsorum  deorum,  simul  hoc  addendum  fuit.  Videmus  ergo  ut  lucem  tenebris,  et  album  nigro  hic  permisceat  Nebuchadnezer  dum  fatetur  deum  Israelis  summum  esse  inter  deos,  et  tamen  colit  semper  alios  deos.  Nam  si  deus  Israelis  ius  suum  obtinet,  evanescunt  omnia  idola.  Ergo  secum  pugnat  Nebuchadnezer,  quum  ita  loquitur.  Sed,  quemadmodum  dixi,  abripitur  violento  impetu,  neque  est  compos  sui,  ubi  ita  liberaliter  praedicat  potentiam  unius  Dei.  Iam  quod  ad  verba  spectat,  dicit,  Ex  vero  deus  vester  est  Deus  deorum  ipse^  inquit.  Particula  haec  minime  supervacua  est,  quum  dicit  vere:  dum  ita  dicit,  affirmat.  Nam  si  quis  ex  eo  sciscitatus  esset  an  Bel,  et  alia  idola  vere  essent  colenda  pro  diis:  poterat  quidem  respondere  ex  opinione  praesumpta,  sic  esse,  sed  dubitando  :  quem-