20:613  613  ADDENDA  ET  CORRIGENDA.  614  der  theologische  Yertreter  des  Melanchthonismus  in  Frankfurt.  Fr.  1860.  2645.  Note  l  l  .  Pour  bien  comprendre  ce  litige  il  faut  se  representer  la  genealogie  et  les  degres  de  parente  des  competiteurs.  Jeanne  de  Hochberg,  comtesse  de  Neuchatel,  veuve  de  Louis  d'Orleans  duc  de  Longueville  mourut  en  1543.  Elle  avait  eu  quatre  enfants.  1��  Claude,  mort  en  1524  sans  posterite.  2��  Louis,  mort  en  1536,  epoux  de  Marie  de  Lorraine,  fille  du  duc  de  Guise.  Son  fils  Francois  deceda  en  1552  sans  enfants.  La  mere,  devenue  veuve,  epousa  Jaques  V.  roi  d'Ecosse.  3��  Francois,  epoux  de  Jaqueline  de  Rohan,  marquise  de  Rothelin,  deja  veuve  au  moment  ou  la  succession  de  Neuchatel  fut  ouverte.  4��  Charlotte,  epouse  de  Philippe  de  Savoie.  Les  competiteurs  etaient,  outre  la  reine  d'Ecosse,  Jaques  de  Savoie,  duc  de  Nemours,  fils  de  Charlotte,  et  Leonor  d'Orleans,  duc  de  Longueville,  fils  de  Francois.  Ce  dernier  etant  l'heritier  legitime  comme  issu  de  male,  reussit  a  faire  prevaloir  ses  droits,  (comp.  N.  512.  1547.)  2649.  Not.  1  et  2.  Isenacense  quod  hic  notatur  et  Wittembergense  colloquium  non  viginti  annis  alterum  ab  altero  distiterunt,  ut  nos  olim  suspicati  sumus,  verum  utrumque  Wittebergicae  concordiae  concinnandae  causa  a.  1536  instituta  fuerunt.  De  iisdem  colloquiis  audias  Bullingerum  N.  2442.  2443.  2676.  Not.  8.  lege:  Archerio  et  vide  infra  ad  N.  3408.  2727.  Vir  doctissimus  G.  Plitt  in  Theol.  Lit.  Zg.  Lips.  1879.  p.  13  autor  est  hanc  epistolam  ad  a.  1559  reiiciendam  esse,  quum  vero  simillimum  sit  ibi  alludi  ad  conventum  Lubecensium  Hamburgensium  et  Luneburgensium  ministrorum  in  Moelln.  Addit  N.  2830  et  2985  (not.  5),  ubi  mentio  Peuceri  iniicitur,  hac  nostra  antiquiores  videri.  2762.  Idem  censor  noster  Erlangensis  (1.  1.  p.  14),  qui  alias  aegerrime  fert  nos  non  satis  Lutheranos  esse,  hic  nos  docere  vult  (not.  8)  non  de  Wirtembergensi  confessione  agi  sed  de  Augustana.  Y.  D.  sensum  annotationis  nostrae  minime  assequutus  esse  videtur.  De  Augustana  quidquam  in  margine  addere  supervacaneum  erat,  quippe  quae  in  ipso  textu  disertis  verbis  laudata  fuerit.  Quod  ad  alteram  attinet,  cuius  ibidem  mentio  fit,  diximus  quod  rei  erat,  duas  Tridentinis  destinatas  fuisse.  2779.  Qui  hic  laudatur  medicus  Iuliacensis  sine  dubio  fuit  Io.  Ewich,  qui  a.  1543  Coloniae  Agrippinae  studiis  operam  navaverat,  postea