52:61
61
CAPUT
IV.
62
animos,
si
neque
fortunae
[temeritati,
neque
impiorum
libidini
nos
esse
expositos
scientes,
sed
paterna
Dei
cura
nos
gubernari,
toti
in
eius
providentiam
recumbamus.
Denique
qui
hoc
tenet,
Deum
sibi
adesse,
habet
in
quo
securus
acquiescat.
Porro
duobus
modis
Dominus
prope
esse
dicitur.
Vel
quia
instat
eius
iudicium:
vel
quia
paratus
est
ad
opem
suis
ferendam,
in
qua
significatione
capitur
hoc
loco,
sicut
etiam
in
Psalmo
(145,
18),
Prope
est
Dominus
omnibus
invocantibus
eum.
Sensus
ergo
est:
Misera
esset
piorum
conditio,
si
Dominus
procul
abesset.
Verum
quoniam
eos
in
fidem
tutelamque
suam
recepit,
ac
tuetur
manu
sua
quae
tibique
praesens
est
:
hac
cogitatione
se
fulciant,
ne
terreantur
impiorum
furore.
Notum
est
ac
vulgare,
sollicitudinem
accipi
pro
anxietate,
quae
ex
divinae
potentiae
vel
opis
diffidentia
nascitur.
6.
Sed
in
omnibus.
Est
singularis
numerus
apud
Paulum
:
sed
neutrum
genus
ev
Tiavxl
igitur
perinde
valet
atque
in
omni
negotio
:
quia
rcpoaeu-
X*)
xaE
Sercatc
foeminina
sunt.
His
verbis
hortatur
Philippenses,
quemadmodum
omnes
pios
David
et
Petrus
(Psal.
55,
23.
1.
Pet.
5,
7),
ut
sollicitudines
suas
in
Dominum
reiiciant.
Neque
enim
sumus
ferrei,
quin
concutimur
tentationibus.
Sed
hoc
solatium,
haec
levatio
deponere,
vel
(ut
magis
proprie
loquar)
exoneraro
in
sinum
Dei
quidquid
nos
angit.
Fiducia
quidem
tranquillitatem
animis
nostris
affert:
sed
ita
si
exerceamur
precibus.
Ergo
quoties
impetimur
aliqua
tentatione,
statim
ad
orationem,
tanquam
ad
sacrum
asylum
refugiamus.
Petitiones
hic
accipit
pro
desideriis
aut
votis.
Ea
vult
Deo
patefieri
per
orationem
et
precationem:
perinde
ac
si
corda
sua
effunderent
fideles
coram
Deo,
dum
se
illi
et
sua
omnia
commendant.
Videntur
quidem
nonnihil
sublevati,
qui
huc
illuc
respectant
ad
vana
mundi
solatia.
Sed
unus
est
certus
portus,
in
Dominum
recumbere.
Cum
gratiarum
actione.
Quia
multi
saepe
perperam
Deum
orant,
expostulabundi,
vel
obmurmurantes:
quasi
iustam
eius
accusandi
causam
habeant:
alii,
nisi
protinus
suis
votis
obsequatur,
moram
ferre
nequeunt:
ideo
Paulus
gratiarum
actionem
precationibus
coniungit:
ac
si
diceret,
ita
optanda
esse
a
Domino
quae
nobis
sunt
necessaria,
ut
tamen
eius
arbitrio
subiiciamus
nostros
affectus,
ac
gratias
agamus
postulantes.
Et
certe
hoc
in
nobis
efficiet
gratitudo,
ut
Dei
voluntas
praecipua
sit
votorum
nostrorum
summa.
7.
Et
pax
Dei
Quidam
futurum
tempus
in
modum
optativum
vertentes,
precationem
ex
hac
sententia
faciunt:
sed
falso.
Est
enim
promissio,
in
qua
fructum
ostendit
firmae
in
Deum
fiduciae
et
invocationis.
Id
si
feceritis,
inquit,
pax
Dei
c
u
s
t
o
d
i
e
t
mentes
et
corda
vestra.
Scriptura
animam
hominis,
quoad
facultates,
in
duas
|