[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:61  61  CAPUT  III.  62  Dei  tribunal,  quisquis  sibi  peccati  conscius  est,  sub  ignominia  sua  iacere  confusum  ac  perditum  :  ut  nullus  peccator  Dei  conspectum  ferre  queat,  quemadmodum  in  Adae  exemplo  conspicimus1).  Iterum  ratione  a  contrario  sumpta  pugnat:  unde  observandum  quid  sequatur.  Quoniam  omnes  sunt  peccatores,  infert  Paulus,  defici  vel  esse  orbatos  iustitiae  laude.  Nulla  ergo  secundum  eius  doctrinam  iustitia,  nisi  perfecta  et  absoluta.  Si  qua  enim  dimidia  esset,  non  oporteret  omni  gloria  protinus  spoliari,  qui  peccator  esset.  Quo  satis  refellitur  partialis  (ut  vocant)  iustitiae  commentum.  Nam  si  verum  esset,  nos  partim  operibus  iustificari,  partim  Dei  gratia:  non  valeret  hoc  Pauli  argumentum,  ideo  vacuos  esse2)  omnes  Dei  gloria,  quia  sint  peccatores.  Certum  igitur  est,  nullam  esse  iustitiam  ubi  est  peccatum,  donec  maledictionem  Christus  aboleat.  Atque  id  est  quod  habetur  ad  Galatas  3,  10:  Omnes,  qui  sub  lege  sunt,  maledictioni  esse  obnoxios:  ab  hac  vero  nos  liberari  Christi  beneficio.  Gloriam  Dei  accipit  pro  ea,  quae  coram  Deo  locum  habet,  ut  apud  Iohannem  (12,  43):  Dilexerunt  magis  gloriam  hominum  quam  gloriam  Dei.  Atque  ita  nos  ab  humani  theatri  plausu  ad  tribunal  coeleste  vocat.  24.  Iustificati  gratis.  Participium  loco  verbi  positum,  more  Graecis  usitato.  Sensus  est,  quoniam  nominibus  in  se  nihil  aliud  restat,  nisi  ut  iusto  Dei  iudicio  confessi3)  pereant:  ideo  gratis  eius  misericordia  iustificantur.  Succurrit  enim  Christus  huic  miseriae,  ac  se  fidelibus  communicat,  ut  in  se  uno  inveniant  omnia,  quae  illis  desunt.  Nullus  est  forte  in  tota  scriptura  insignior  locus  ad  vim  istius  iustitiae  illustrandam.  Ostendit  enim  Dei  misericordiam  causam  esse  efficientem:  Christum  cum  suo  sanguine  esse  materiam:  formalem,  seu  instrumentalem,  esse  fidem  e  verbo  conceptam:  finalem  porro,  divinae  et  iustitiae  et  bonitatis  gloriam.  Quantum  ad  causam  efficientem,  dicit  gratis  nos  iustificari,  et  quidem  ipsius  gratia.  Itaque  bis  expressit  totum  esse  Dei,  nihil  nostrum.  Satis  fuisset,  gratiam  meritis  opponere:  sed  ne  dimidiatam  imaginaremur,  clarius  addita  repetitione  asseruit  quod  volebat,  et  uni  Dei  misericordiae  solidum  iustitiae  effectum  vindicavit,  quam  in  partes  discerpunt  sophistae  et  mutilant,  ne  suam  inopiam  fateri  cogantur.  Per  redemptionem.  Materia  nostrae  iustitiae,  quod  sua  obedientia  Christus  patris  iudicio  satisfecit,  et  vices  nostras  subeundo  tyrannide  mortis,  qua  tenebamur  captivi,  nos  liberavit.  Nam  sacrificii  quod  obtulit  expiatione,  sublatus  est  noster  reatus.  Quo  rursus  optime  refellitur  eorum  commentum,  qui  iustitiam  qualitatem  esse  volunt.  Nam  si  coram  Deo  *)  in  Adam  videmus.  Observa  autem  quid  ex  hac  ratione  e  contrario  sumpta  consequatur.  2)  nudari  3)  confusi   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci