39:61
61
IN
IEREMIAM.
CAP.
XXXIII.
62
caesus
fuisset
vitulus.
Ostendit
ergo
hoc
totum
ideo
praescriptum
illis
et
mandatum
fuisse
ut
gratos
se
ostenderent.
Ergo
metonymica
haec
loquutio
diligenter
notanda
est,
quoniam
ex
ea
colligimus
sacrificia
per
se
nullius
fuisse
momenti,
sed
grata
tantum
et
boni
odoris
fuisse
Deo
propter
finem,
quia
scilicet
testimonia
erant
gratitudinis.
Addit
igitur,
in
templum
Iehovae.
Nunc
etiam
hoc
postremo
notandum
est,
non
sufficere
si
quisque
Deo
gratus
sit,
sed
simul
requiri
publicam
gratiarum
actionem,
ut
scilicet
alii
alios
mutuo
incitent.
Deinde
scimus
confessionem
non
debere
a
ude
separari,
sicuti
fides
sedem
suam
in
cordibus
habet,
ita
etiam
ex
ea
nascitur
externa
confessio:
et
ideo
fieri
non
potest
quin
erumpat
ex
animo
interior
affectus,
et
lingua
cordi
coniuncta
sit,
unde
sequitur
omnes
eos
mentiri
qui
fidem
testantur
se
intus
habere,
interea
vero
muti
sunt,
et
quantum
in
se
est,
indigne
sepeliunt
Dei
beneficia:
et,
quemadmodum
iam
dixi,
hic
affectus
requiritur
a
piis
omnibus,
ut
sese
ultro
ac
citro
incitent
ad
laudandum
Deum:
quia
hoc
consilio,
et
hac
ratione
sit
expressa
templi
mentio,
ut
intelligat
fideles
non
privatim
modo
et
clausis
aedibus
colendum
esse
Deum,
sed
simul
publicam
professionem
debere
accedere,
ita
ut
communi
consensu
eum
simul
celebrent
et
agnoscant
eius
beneficia.
12.
Sic
dicit
Iehovah
exercituum,
Adhuc
erit
in
loco
hoc
destructo,
ut
non
sit
homo,
et
iumentum,
et
in
omnibus
urbibus
eius,
habitaculum
pastorum
accubare
facientium
oves,
13.
In
urbibus
montis
(hoc
est,
montanis)
et
in
urbibus
planitiei
(campestribus),
et
in
urbibus
austri
(id
est,
quae
vergunt
ad
meridiem),
et
in
terra
Beniamin,
et
per
circuitus
Ierusalem,
et
in
urbibus
Iehudah
adhuc
transibunt
oves
per
manus
numerantis,
dicit
Iehovah.
Adhuc
eandem
sententiam
prosequitur
Ieremias:
sed
hic
concionatur
de
stabili
populi
felicitate,
quasi
diceret
non
esse
cur
timeant
Israelitae,
quin
Deus
quum
illis
reditum
aperuerit
in
patriam,
simul
eos
conservet
ac
tueatur,
postquam
reversi
fuerint.
Sed
quum
exprimere
vult
pacem
et
tranquillum
statum,
loquitur
de
pastoribus,
scimus
enim
hoc
signum
esse
pacis,
dum
secure
ducuntur
oves
et
armenta
per
agros.
Hostes
enim
semper
inhiant
huic
praedae:
et
hoc
ostendit
experientia
bellorum.
Quoties
enim
fiunt
incursiones
ab
hostibus,
mittunt
speculatum
an
sint
pastores
vel
armentarii,
vel
bubulci:
et
tunc
sciunt
sibi
praedam
esse
paratam.
Quoniam
ergo
ubi
metuitur
incursio
hostium
non
audent
pastores
egredi,
et
nulla
tunc
est
libertas,
ideo
propheta,
ut
significet
Iudaeos
fore
tranquillos,
dicit,
Adhuc
erit
in
loco
hoc
habitaculum
pastorum,
|