[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


37:61  61  CAPUT  XLII.  62  fuit  a  Deo,  quum  Christus  ad  hoc  legationis  munus  inauguratus  est.  Missus  enim  est  e  coelo  in  ipsum  spiritus  sanctus  sub  specie  columbae,  quae  nihil  aliud  prae  se  fert  quam  mansuetudinem  et  lenitatem.  Et  certe  signum  ipsi  rei  omnino  convenit.  Nec  enim  magnos  strepitus  movet,  nec  formidabilem  se  praebet,  ut  reges  terreni  solent:  neque  populum  suum  supra  modum  urgere,  aut  premere,  sed  potius  sublevare  ac  fovere  vult.  Nec  solum  id  praestitit  quum  apparuit  mundo,  sed  in  dies  per  evangelium  talem  se  praebet.  Hoc  igitur  exemplo  debent  ministri  evangelii,  quum  eius  vices  sustineant,  mansuetos  se  praebere,  et  sustinere  infirmos,  et  placide  ducere  in  viam,  ne  exstinguant  in  eis  igniculos  pietatis,  qui  vel  paulum  modo  emicant,  sed  potius  inflamment  totis  viribus.  Caeterum  ne  hac  mansuetudine  vitia  et  corruptelas  foveri  existimemus,  subiungit,  in  veritate  proferet  iudicium.  Quamvis  ergo  Christus  infirmos  sublevet  ac  sustineat,  tamen  longe  abest  a  blanditiis,  quibus  vitia  aluntur.  Corrigenda  igitur  sunt  peccata  sine  adulatione,  qua  nihil  magis  alienum  ab  ista  mansuetudine  esse  potest.  Itaque  diligenter  cavenda  nobis  sunt  extrema  :  id  est,  ne  vel  nimia  severitate  frangamus  debilium  animos:  vel  blanditiis  nostris  aliquid  mali  foveamus.  Ut  autem  melius  teneamus  in  quos  hac  mansuetudine  utendum  sit  Christi  exemplo,  sedulo  expendenda  sunt  prophetae  verba.  Calamum  quassatum  et  ellychnium  fumans  nominat.  Haec  igitur  ad  eos  non  pertinent  qui  robusti  sunt,  atque  pervicaciter  resistunt,  quique  furiosi  sunt,  ac  indomiti:  tales  enim  hac  indulgentia  indigni  sunt,  quin  potius  severitate  verbi,  tanquam  malleo,  frangendi  sunt  et  conterendi.  Itaque  sic  laudat  mansuetudinem,  ut  simul  quibus  apta  sit,  quando  et  quomodo  utendum  sit,  demonstret.  Nec  enim  convenit  duris  et  praefractis,  vel  sui  furoris  flammam  iaculantibus,  sed  qui  dociles  se  praebent,  ac  libenter  se  iugo  Christi  subiiciunt.  Et  fumandi  verbo  admonet  non  tenebras,  sed  scintillas,  tametsi  tenues  et  subobscuras,  ali  ab  ipso  ac  foveri.  Ubi  igitur  pervicacia  et  impietas,  illic  summa  severitate  agendum  est,  nec  ullo  modo  indulgendum:  ubi  vero  quaedam  vitia  non  prorsus  intolerabilia  sunt,  tamen  hac  lenitate  minime  foveri,  sed  corrigi  atque  emendari  decet:  quia  praecipua  semper  veritatis,  de  qua  loquitur,  habenda  ratio,  ne  vitia  tegantur,  atque  ita  occultam  putredinem  contrahant,  sed  infirmi  paulatim  ad  sinceram  rectitudinem  formentur.  De  iis  ergo  hic  agitur,  quibus  tametsi  multum  desit,  integro  sunt  animo,  et  studiosi  sunt  verae  religionis:  ut  saltem  inchoatum  in  iis  boni  aliquid  appareat.  Quam  enim  durus  in  contemptores  fuerit  Christus,  ex  multis  exemplis  abunde  patet.  Virgam  enim  ferream  cogitur  exserere  ad  comminuendos  eos  qui  se  pastorali  eius  pedo  regi  non  sustinent.  Nam  sicuti  vere  pronun-   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci