8:608  non  protinus  tamen  suam  substantiam  nobis  instillat.  Eiusdem  libri  34  capite  dicit  Eliu  simul  ae  Deo  visum  fuerit,  retractum  ab  homine  iri  spiritum  et  flatum.  His  verbis  potius  notatur  fragilis  creatura,  quam  essentialis  deitas.  Adducit  Servetus  ex  Psalmo  104:  Emitte  spiritum  tuum,  et  creabuntur,  et  renovabis  faciem  terrae.  Hoc  quum  ad  quodvis  animantium  genus  pertineat,  canibus  et  asinis  communis  nobiscum  deitas  erit.  Atqui  Servetus  sermonem  de  halitu  divino  instituerat,  quo  discernitur  homo  a  brutis  pecudibus.  Ecclesiastes  12.  capite,  spiritum  hominis  in  morte  ad  Deum  redire  testatur,  qui  dedit  illum.  Atqui  longe  aliud  est  spiritum  dari  a  Deo,  quam  substantialiter  ipsum  infundi.  Iesaiae  42,  Deus  spiritum  suum  Messiae  promittit,  ut  iudicium  [pag.  207]  gentibus  proferat.  Peculiarem  gratiam  qua  ornandus  erat  Christus,  Servetus  ad  totum  humanum  genus  trahit,  quasi  a  vulgari  carnis  sensu  spiritus  Christi  nihil  differat.  Eiusdem  prophetae  capite  57,  pronunciat  Deus  spiritum  a  se  egredi,  et  se  flatus  creare:  verum  ubi  probaverit  Servetus  Deum  esse  autorem,  an  simul  evincet,  ex  eius  substantia  particulam  in  singulos  homines  transfundi?  Quorsum  his  testimoniis  annumeret  primum  Iohannis  caput,  non  video:  nisi  quod  illic  lux  Dei  illuminare  dicitur  hominem:  et  qui  per  fidem  cooptantur  in  Dei  filios,  dicuntur  ex  Deo  geniti.  Sed  inde  Servetica  deitas  elici  minime  potest:  quum  potius  infusam  gratiae  qualitatem  evangelista  commendet.  Adde  quod  prius  membrum  ad  communem  naturam,  alterum  ad  spiritualem  regenerationis  gratiam  spectat.  Nec  etiam  Serveti  delirio  suffragatur  quod  dicit  Paulus  Actorum  17:  Nos  in  Deo  esse,  vivere  et  moveri:  quo  nihil  aliud  significat,  quam  ab  unico  illo  fonte  nos  haurire  quidquid  habemus  vigoris,  ut  vita  nostra,  per  se  fluida  et  umbratilis,  in  ipso  subsistat.  Catalogum  locorum  quem  texuerat  Servetus  breviter  perstringere  libuit,  ut  rursus  agnoscerent  lectores,  quam  reverenter  scripturam  tractare  soleat.  Quod  homines  truncos  et  saxa  a  me  fieri  criminatur,  quia  illis  deitatem  non  tribuam,  aliquid  haberet  coloris,  si  inter  Deum  et  truncos  nihil  esset  medium.  Et  tamen  ut  maxime  valeat  Serveti  apotheosis,  non  eximentur  homines  ab  hoc  probro,  quando  Deum  in  lapide,  lapidem  esse  dicit  Epistola  6,  pagina  589.  Item  in  Apologia,  pagina  698,  Deum  quoties  monti,  aut  lapidi,  aut  pluviae  [pag.  208]  praecipit,  deitati  praecipere  quae  in  singulis  est.  Porro,  quum  in  sanctos  patres  qui  sub  lege  vixerunt,  palam  et  sine  verecundia  semper  contumeliosus  fuerit,  mirum  est  cur  nunc  serio  invidiam  fugere  incipiat.  Negavit  spiritum  regenerationis  sanctum  sub  lege  datum  fuisse:  atque  hoc  continet  XXXI  propositio.  Nunc  me  insimulat  mendacii,  quasi  fraude  ad  prophetas  extendam,  quod  nonnisi