40:607  607  PRAELECTIONES  608  finem  acceperit  quartum  imperium,  si  regnare  incepit  quintus  rex,  ex  quo  resurrexit  Christus  a  mortuis,  et  praedicatus  fuit  mundo.  Respondeo,  quemadmodum  iam  dixi,  imperium  romanum  cessasse,  et  fuisse  abolitum  ex  quo  Deus  cum  maxima  eorum  ignominia  et  contumelia  transtulit  ad  homines  exteros,  nec  tantum  ad  subulcos,  sed  ad  horrenda  quaedam  monstra,  totam  potentiam:  ita  ut  satius  fuerit  Romanis  prorsus  deleri  ipsorum  nomen,  quam  exstare  ad  tot  species  probrorum.  Videmus  ergo  ut  illa  etiam  sexta,  et  ultima  ratio  evanescat.  Volui  haec  obiter  colligere,  ut  sciatis  quam  inepti  sint  ratiocinatores  Iudaei,  dum  ita  bellum  gerunt  cum  Deo,  et  quasi  furiose  se  proripiunt  ad  oppugnandam  claram  evangelii  lucem.  Nunc  redeo  ad  verba  Danielis.  Dicit  regnum  venturum  quod  conteret  omnia  alia  regna.  Heri  exposuimus  qualiter  Christus  fregerit  veteres  illas  monarchias,  quae  longe  ante  eius  adventum  finem  acceperant.  Neque  enim  hic  Daniel  voluit  praecise  docere  quid  facturus  esset  Christus  uno  momento,  sed  quid  futurum  esset  a  tempore  exsilii  usque  ad  Christi  exhibitionem.  Si  attenti  sumus  ad  consilium  illud,  nihil  nobis  erit  difficile  in  hoc  contextu.  Summa  igitur  est,  Quamvis  visuri  sint  Iudaei  potentissima  imperia,  quae  metum  et  terrorem  ipsis  incutiant,  imo  reddant  fere  attonitos:  tamen  nihil  fore  in  illis  stabile,  vel  firmum,  quod  scilicet  contraria  sint  regno  filii  Dei.  Atqui  maledictionem  denuntiat  Isaias  (60,  12)  omnibus  regnis,  quae  non  servierint  ecclesiae  Dei.  Quum  ergo  omnes  illi  monarchae  diabolica  audacia  erexerint  cristas  adversus  filium  Dei  et  veram  pietatem,  oportuit  deleri,  et  in  illis  conspicuam  fieri  illam  Dei  maledictionem,  quae  habetur  apud  prophetam.  Sic  ergo  contrivit  Christus  omnia  mundi  imperia.  Iam  hodie  turcicum  regnum  et  opibus  et  multitudine  gentium,  et  robore  etiam  excellit:  sed  non  fuit  Deo  propositum  ostendere  quid  futurum  esset  post  Christi  exhibitionem.  Tantum  voluit  admonitos  esse  Iudaeos,  ne  deficerent  sub  tam  gravi  onere,  quum  surgerent  subinde  novae  tyrannides  in  mundo,  ipsi  assidue  periclitarentur,  neque  quidquam  haberent  relaxationis.  Voluit  igitur  Deus  instruere  eorum  animos  fortitudine.  Haec  autem  una  fuit  ratio,  ut  respicerent  ad  redemptionem  sibi  promissam,  et  scirent  evanida  et  fluxa  esse  omnia  mundi  imperia,  quae  non  fundata  essent  in  Deo,  et  non  coniuncta  essent  regno  Christi.  Deus  ergo  coelorum  regnum^  inquit,  excitabit,  quod  non  dissipabitur  in  perpetuum.  Hic  notare  operae  pretium  est  qualis  sit  perpetuitas  regni  de  qua  loquitur  Daniel.  Neque  enim  restringi  debet  ad  Christi  personam,  sed  pertinet  ad  omnes  pios  et  totum  ecclesiae  corpus.  Christus  quidem  aeternus  est  in  se,  sed  communicat  etiam  nobiscum  suam  aeternitatem,  quia  et  ecclesiam  conservat  in