[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


7:606  tum  aeternaeque  mortis  reatu  nos  eximit,  sed  temporalibus  quoque  poenis  redimendis  est  pretium.  Arridet  quidem,  prima  specie,  illa  distinctio:  poenam  aeternam  gratis  remitti  Christi  beneficio,  temporales  autem  nostris  satisfactionibus.  Sed  re  propius  inspecta,  protinus  evanescit.  1)  Reclamant  primum  omnes  prophetae,  qui  Dei  misericordiae  poenarum  relaxationem  ubique  assignant.  Quod  Deus  gratis  condonat,  certum  est,  nullis  operibus  nos  promereri.  Atqui,  dum  ita  Deum  loquentem  inducit  propheta  (Ezech.  20,  44  et  36,  22):  Propter  me  faciam,  non  propter  vos:  de  remittenda  temporali  poena  sermo  habetur.  Imo  quoties  fere  ad  petendam  gratuitam  veniam  confugiunt,  externas  calamitates  deprecantur,  ut  sunt  irae  Dei  indicia.2)  Et  quum  nos  recipit  Deus  in  gratiam,  simul  finem  malis  se  impositurum  promittit.  Denique  sicuti  culpam  poena  sequitur,  tanquam  fructus  arborem:  ita  culpa  remissa,  tanquam  [pag.  98]  excisa  radice,  poena  quoque  exstinguitur.  Verum  est  quidem  hoc  optimum  esse  remedium,  ne  iudicentur  homines  a  Deo  si  se  ipsos  iudicent:  quemadmodum  testatur  Paulus  (1  Cor.  ll,  31).  Id  tamen  perinde  accipi  non  debet,  ac  si  mutua  compensatione  ipsum  placarent.  Sed  quum  hoc  unum  agat  Deus  nos  puniendo,  ut  ad  poenitentiam  cogat,  non  mirum  est,  si  poenae  dicatur  occurrere  peccator,  qui  sponte  se  corrigit.  Verbis  enim  nos  invitat  prius  coelestis  pater,  quam  manu  feriat.  Si  voluntaria  in  nobis  conversio  apparet,  obtinuit  quod  volebat.  Illic  iam  cessat  puniendi  materia.  Denique,  sicut  in  futurum  tempus  respiciunt,  quae  piis  infliguntur  poenae:  ita  qui  eas  avertere  cupit,  non  est  quod  studeat  satisfactione  aliqua  quod  deliquit  expungere:  sed  se  quibuscunque  potest  modis  quum  ad  humilitatem,  tum  ad  veram  resipiscentiam  erudiens,  sui  ipse  peccati  ultor  sit  homo,"  ne  Deum  experiatur  ultorem.  Qui  Deum  sibi  vult  parcere,  ipse  sibi  ne  parcat,  nec  indulgeat.  Qui  erigi  vult  a  Deo,  se  ipse  humiliet.  Sed  hoc  totum  nihil  ad  mutuam  compensationem.3)  Nam  qui  in  hunc  modum  de  se  poenas  sumunt,  quo  praeveniant  Dei  iudicium,  constituunt  sibi  nihilominus  in  Christi  sacrificio  non  modo  culpae  expiationem,  sed  poenarum  etiam,  quascunque  meriti  sunt,  veniam.  Satisfactiones  porro,  quarum  usus  est  in  ecclesia,  quum  ad  exemplum  magis  pertineant,  pars  sunt  ordinis  politici,  non  autem  spiritualis  iustitiae  subsidia.4)  Huic  doctrinae,  qui  vel  tantillum  derogant,  1)  ceste  subtilite.  2)  Ed,  germ.  mendose:  iudicia  3)  recompense  pour  racheter  noz  fauteso  4)  et  n'attouchent  point  a  la  conscience,  pour  estre  moyens  d'acquerir  salut  ou  portion  de  la  iustice  spirituelle  que  nous  avons  devant  Dieu.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci