7:605
605
REFORMANDAE
RATIO.
606
etiam
palam
est,
melioribus
saeculis,
quibus
floruit
religio,1)
vel
ignotum
fuisse
confitendi
[pag.
96]
ritum
vel
non
ita
communiter
receptum
fuisse.
Certe
extra
controversiam
est,
totos
mille
annos
et
supra,
hac
lege
solutas
fuisse
ecclesias,
quam
novi
mediatores
quasi
perpetuam
et
una
cum
evangelio
natam
obtrudunt.
Quod
si
necessaria
est
quam
fingunt
cognitio,
ut
peccata
remittere
nequeat
nisi
qui
audivit:
temeritatis
damnandi
sunt,
non
modo
praestantissimi
quique
veteris
ecclesiae
pastores,
sed
apostoli
ipsi,
adeoque
omnium
magister
et
dominus,
qui
omnes,
quum
morem
confitendi
nescirent,
ligare
tamen
et
solvere
ausi
sunt.
Scio
eiusmodi
homines,
ubi
species
aliqua
utilitatis
se
ostendit,
quidvis
sibi
iubendum
permittere.
Atque
haec
ratio
est,
cur
tantopere
confessionem
urgeant,
quia
mundum
volunt
sibi
obnoxium
facere,
ut
obsequentem
habeant.
2).
Multis
ergo
nominibus
confitendi
ritum
utilissimum
esse
contendunt.
Nempe,
si
reputamus,
quid
privatim
ipsis
expediat.
Quum
tamen
omnia
dixerunt,
nihil
afferunt
magis
speciosum,
quam
quod
impios
cogunt
semel
quotannis
erubescere.
Scilicet,
multum
profectum
est,
quum
apud
nos
plus
hominum
valet
pudor,
quam
Dei
et
angelorum
reverentia.
Et
tamen
hoc
ipsum
esse
falsissimum,
usus,
qui
optimus
est
magister,
docet.
Eo
enim
maiore
peccandi
protervia
lasciviunt,
quia
se
fore
salvos
confidunt,-simul
ac
in
aurem
sacrifici
quidquid
intus
eos
gravat
exoneraverint.s).
Perinde
ac
si
Dei
tribunal
effugerent,
iudicium
hominibus
deferendo.
Denique,
non
secus
ac
ebriosi,
vomendo
ad
novam
crapulam
se
comparant.4)
Quid
autem
ex
adverso
nobis
promptum
esset
obiicere?
Annon
ex
hac
lerna
innumeras
[pag.
97]
malorum
species
prodire
notum
est?
Verum
ut
demus,
esse
verum
quod
postulant,
nihil
tanti
esse
debet,
ut
in
servitutem
redigantur
conscientiae,
prostituatur
Christi
gratia,
opprimatur
fides.
Ut
maxime,
inquam,
expediat,
cogi
ad
confitenda
sua
peccata
homines,
fucum
tamen
facere,
quasi
res
sit
ad
salutem
necessaria,
neque
fas
est,
neque
expedit.
Stringi
enim
talium
legum
vinculis
conscientiae
nequeunt,
quin
strangulentur.
Ergo
omnibus
illis
abruptis,
discamus
solis
gratuitae
misericordiae
promissionibus
omnes
sensus
habere
devinctos.
Similiter,
quum
de
spirituali
conscientiae
foro
agitur,
nulla
satisfactionum
fiat
mentio.
Unica
enim
est
Christi
satisfactio,
quae
non
culpae
tan-
1)
que
la
chrestiente
a
fleuri
et
a
este
en
son
integrite.
2)
comme
s'ilz
avoient
le
pied
sur
la
gorge
de
ceux
qu'ilz
contraignent
a
se
confesser.
3)
si
tost
qu'ilz
auront
desgorge
en
l'aureille
d'un
prestre
ce
qui
leur
charge
l'estomach.
4)
qui
degausillent
pour
tousiours
boire
mieux
que
devant.
|