[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


8:602  Quod  tam  absurde  et  impie  effutiverat,  Christum  hominem  non  esse  creaturam,  nec  posse  ita  vocari,  ne  uno  quidem  verbo  purgare  dignatur.  Quasi  filius  Davidis  non  sit  creatura:  quasi  qui  factus  dicitur,  et  creatus  ex  homine,  non  etiam  creatura  vocetur.  Quanquam  hoc  ego  non  minus  stupori  quam  superbiae  tribuo.  In  una  tamen  voce  tandem  latebras  quaeritat,  quia  de  meo  adiecerim:  Quatenus  homo  est.  Atqui  plus  ipse  suis  verbis  expresserat,  quam  retuleram,  hominem  ipsum  crucifixum  demonstrans,  ne  quis  ad  sermonem  id  referret.  Quod  si  creatura  aon  fuit  homo  ille  pro  nobis  crucifixus,  quomodo  stabit  illud:  Nos  carnem  esse  ex  eius  carne?  Eadem  dementia  praecise  verum  esse  respondet,  quod  continet  vicesima  tertia  propositio,  unam  et  eandem  deitatem,  quae  est  in  patre,  filio  immediate  l)  et  corporaliter  fuisse  communicatam.  Quid  autem  sibi  vult  immediata  et  corporalis  ista  communicatio,  nisi  quod  filius  carnem  induens,  momento  Deus  esse  incepit?  Ridet  hanc  consequentiam  Servetus,  quia  sit  ab  angulo  ad  parietem.  Ipse  autem  qui  se  versutum  dialecticum  esse  iactat,  verset2)  se  in  omnes  [pag.  198]  modos:  non  tamen  hunc  laqueum  expediet  quo  irretitus  tenetur.  Neque  enim  negat  quin  Christi  nativitas  secundum  corpus  temporale  habuerit  principium.  Hoc  concesso,  si  toti  filio  immediate  communicata  fuit  deitas,  quum  carne  vestitus  homo  in  mundum  prodiit,  quaenam  erit  superioris  temporis  ratio?  Quibus  hic  argutiis  opus  est,  ut  tam  crassa  impietas  patefiat?  Quod  si  eadem  nobis  deitas  communicatur,  totidem  esse  deos  convenit,  quot  erunt  in  mundo  fideles.  Per  gratiam,  inquit  Servetus.  Quid  hoc  ad  me,  si  essentialiter  deos  facit  fides,  quos  scriptura  suae  infirmitatis  sensu  ubique  humiliat?  Comparationes  nimis  liberas  usurpat,  qui  redemptionis  nostrae  mysterium  cum  donis  inferioribus  confundens,  ad  particulas  Quodammodo  et  Fere  confugit.  Dixerat  spiritum  sanctum  descendisse  in  apostolos,  sicuti  in  uterum  virginis  descendit  sermo,  ut  carnem  indueret.  Videmus  quam  deformiter  res  longe  diversas  permisceat.  Quid  enim  simile  inter  arcanam  verbi  cum  carne  unionem,  et  spiritus  donum  quo  imbuti  apostoli  fuerunt?  An  spiritus  tunc  vel  carne  circumdatus  est,  vel  humanam  naturam  induit,  vel  coaluit  in  unam  cum  hominibus  personam,  ut  esset  Petrus  et  Iohannes?  Serveto  satis  est  dicere  quandam  esse  similitudinem,  et  dum  a  me  coarguitur,  me  vocare  Magum  phantasma.3)  Vicesima  quinta  propositio  plane  continet  quod  1)  en  un  moment.  2)  il  songe  et  rumine.  3)  et  dum  .  .  .  .  phantasma.  Pro  his  Gallus  habet:  Et  faire  de  la  hai  angere  ai^ec  ses  similitudes.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci