7:601
601
REFORMANDAE
RATIO.
602
ciam,
vel
unus
locus
abunde
testatur
quinto
ad
Romanos
capite
(v.
11)
ubi
docet
Paulus
tranquillas
nobis
esse
conscientias,
ut
audeamus
de
spe
vitae
aeternae
gloriari.
Et
prius
dixerat,
nos
ex
fide
esse
haeredes,
ne
vacillemus
trepidi
et
dubii
(Rom.
4,
16).
Unde
constat
requiri
firmam
certitudinem.
In
eundem
modum
ad
Ephesios
(3,
12)
scribit,
nos
per
Christum
habere
audaciam
et
aditum
ad
patrem
cum
fiducia,
quae
est
per
fidem
eius.
Nec
Ioannes
opinari
nos
dicit,
sed
scire,
quod
filii
Dei
simus:
tametsi
nondum
appareat
(1
Ioann.
3,
2).
Hoc
ergo
qui
non
tenet,
fidei
naturam
prorsus
ignorat.
Hoc
autem
posito,
liquet
fidem
cum
serio
affectu
semper
coniunctam
esse.
Alioqui,
non
iuberet
nos
Paulus
(Col.
2,
7)
radices
agere
in
Christo
[pag.
90]
et
superstrui
fide,
nec
ipsa
haberet
nomen
obedientiae
(Rom.
1,
5):
multo
minus
victoria
nostra
adversus
mundum
diceretur
(1
Ioann.
5,
4).
Et
sane
quum
Paulus
scribit,
corde
ad
iustitiam
credi
(Rom.
10,
10),
non
eam
in
cerebro
locat:
sed
penitus
defixam
esse
significat
in
hominis
anima.
Elogia
illa,
quae
prius
commemoravi,
nunc
omitto:
quod
sit
vita
animae,
quod
per
eam
Christus
in
nobis
habitet,
quod
nobis
adipiscendae
salutis
sit
causa,
ac
similia
:
quae
tamen
simplici
notitiae
nequaquam
convenirent.
Atque
hoc
est
quod
alibi
intelligit
Paulus,
quum
dicit,
nos
faciem
Dei
in
evangelii
speculo
intuentes
in
ipsam
transformari
ex
gloria
in
gloriam
(2
Cor.
3,
18).
Viva
enim
et
efficax
sit
oportet
cognitio,
quae
ita
nos
in
imaginem
Dei
transformet.
Iam
fidem
divinae
illuminationis
opus
esse
tot
testimoniis
scriptura
confirmat,
quoties
caecitatis
damnat
humanam
mentem.
Sed
quoniam
nimis
longum
esset
locos
omnes
colligere,
paucos
tantum
annotabo
qui
se
primi
offerent.
Aliud
nihil
agit
Paulus
primo
et
secundo
capite
epistolae
ad
Corinthios
prioris,
nisi
ut
hebetem
esse
et
nihili
1)
omnem
humani
ingenii
perspicaciam
in
Dei
mysteriis
ostendat.
Qui
ergo
ad
ea
penetrant,
non
ex
voluntate
hominis
aut
carnis,
sed
ex
Deo
nati
sunt
(Ioann.
1,
13).
Neque
enim
caro
et
sanguis
revelant,
sed
pater
qui
in
coelis
est
(Matth.
16,
17).
Quare
rogat
Paulus
Deum
ut
Ephesiis
aperiat
mentis
oculos,
detque
illis
spiritum
sapientiae
et
revelationis
in
agnitionem
sui,
ut
comprehendere
queant,
quae
sit
sua
vocatio
(Ephes.
1,
17.
18).
Et
merito:
si
quidem,
ut
postea
subiicit,
dilectio
Christi
ad
quam
vocamur,
omnem
cognitionem
supereminet
(Ephes.
3,
19).
Unde
sequitur,
quod
alibi
affirmat,
nobis
dari
ut
[pag.
91]
credamus
(Philip.
1,
29):
nec
posse
homines
quidquam
accipere,
nisi
illis
e
coelo
datum
fuerit
(Ioann.
3,
27):
neminem
ad
Christum
venire,
nisi
trahatur
a
patre
(Ioann.
6,
44).
Ad
haec,
si
1)
sans
intelligence.
|