40:601
601
IN
DANIELEM.
CAP.
II.
602
omnibus
illis
monarchiis,
quarum
facta
fuit
mentio.
Et
semper
tenendum
est
quod
attigi,
nempe
prophetam
loqui
pro
populi
sui
captu,
et
accommodare
stylum
ad
fideles,
quibus
volebat
manum
porrigere,
ut
starent
firmi
in
illis
gravissimis
concussionibus,
quae
iam
propinquae
erant.
Et
ideo
quam
loquitur
de
omnibus
terris,
et
de
cunctis
gentibus,
si
quis
obiiciat
fuisse
etiam
tunc
alia
imperia
in
mundo:
facilis
responsio
est,
nempe
prophetam
hic
non
describere
quid
contigerit
saeculis
illis
in
toto
orbe,
sed
quid
visuri
essent
Iudaei.
Nam
Romani
dominabantur
in
multis
regionibus
antequam
transirent
in
Graeciam.
Scimus
enim
fuisse
illis
duas
provincias
in
Hispania:
scimus
post
finem
secundi
belli
punici
fuisse
dominos
maris
illius
superi,
et
sine
controversia
dominatos
fuisse
in
omnibus
insulis:
deinde
potitos
fuisse
Gallia
cisalpina
et
aliis
partibus.
Non
habetur
igitur
ratio
huius
imperii,
donec
innotuit
Iudaeis:
quia
tunc
poterant
in
ultimam
desperationem
ruere,
quum
viderent
nullum
finem
imponi
tot
procellis,
quae
mundum
fere
obruebant:
et
interea
miserrimi
essent
omnium,
et
non
cessarent
variae
et
assiduae
calamitates
in
tota
terra.
Hoc
igitur
nobis
tenendum
est:
quia
alioqui
frigeret
totum
hoc
vaticinium,
et
careret
etiam
apud
nos
suo
fructu.
Redeo
nunc
ad
regnum
Christi.
Dicitur
regnum
Christi
conterere
omnia
mundi
imperia,
non
simpliciter,
sed
per
accidens,
ut
loquuntur.
Nam
hic
Daniel
sumit
principium,
quod
satis
notum
erat
Iudaeis:
nempe,
monarchias
illas
oppositas
esse
regno
Dei.
Nam
Chaldaei
everterant
templum
Dei,
et
quantum
in
se
erat,
conati
fuerant
exstinguere
totum
eius
cultum,
et
pietatem
exterminare
e
mundo.
Quantum
attinet
ad
Persas
et
Medos,
tametsi
illorum
beneficio
concessa
fuit
populo
libertas
redeundi,
scimus
tamen
paulo
post
ipsos
quoque
Persarum
reges
et
Medorum
saeviisse
in
miserrimum
illum
populum,
ita
ut
maior
pars
optaverit
potius
degere
in
exsilio,
quam
in
patria.
Tandem
venit
furia
illa
macedonica
:
et
tametsi
Iudaeis
pepercit
ad
breve
tempus,
scimus
tamen
quam
impetuose
saepe
irruperint
in
Iudaeam
reges
Syriae,
et
reges
Aegypti,
et
quam
immaniter
tractaverint
miseros
illos,
ut
illos
expilaverint,
et
exuerint
omnibus
fortunis:
imo
quantum
sanguinis
innoxii
effusum
sit.
Tandem
scimus
Antiochi
saevitiam
sic
grassatam
esse
ut
exuri
iuberet
omnes
libros
propheticos,
perinde
ac
si
tota
religio
esset
profligata.
Non
igitur
mirum
est,
si
Daniel
hic
opponat
regnum
Christi
talibus
monarchiis.
Quod
attinet
ad
Romanos,
scimus
qualiter
et
quam
superbe
contempserint
nomen
christianum:
imo
etiam
ut
modis
omnibus
conati
sint
e
mundo
profligare
evangelium,
et
salutis
doctrinam,
ut
illis
abominabilis
fuerit:
scimus
haec
omnia.
Ergo
Daniel
ut
admoneat
fideles,
qualis
futura
sit
ipsorum
conditio
usque
ad
Christi
ad-
|